Mijn reizen

Mijn grootste hobby is reizen, en dus heb ik al wat meer van de wereld gezien.
Maar ik heb gelukkig nog veel dromen over.

Rood : dromen
Groen : al gedaan

Wok op een zomerse wijze

een zomers recept voor wok


Ingrediënten voor 4 personen

• 1 courgette


• 5 cl olijfolie extra vierge


• 1 pakje spekblokjes


• 300 g gepelde grijze garnalen


• enkele druppels balsamico-azijn


• zwarte peper


• 4 boeketjes verse tuinkruiden

Bereidingswijze

1. Was de courgette en snijd de uiteinden weg.


2. Snijd de groente eerst in vier à vijf stukken, snijd elk stuk nog eens overlangs doormidden en versnijd alles in staafjes van ongeveer 2 op 2 cm.


3. Verhit de olijfolie in een wokpan.


4. Voeg de spekblokjes toe en bak ze al roerend 2 minuten aan.


5. Voeg de courgettestaafjes toe aan de spekjes en maal er wat zwarte peper van de molen overheen (geen zout wegens de spek en de garnalen).


6. Roerbakken op een hevig vuur gedurende 5 minuten (de groentestaafjes moeten knapperig blijven).


7. Schud de wokpan geregeld op. Neem de pan van het vuur, voeg de garnalen toe en schud de pan enkele keren op.


8. Besprenkel met balsamico-azijn

Presentatie
Verdeel de bereiding over diepe borden. Garneer met een boeketje verse tuinkruiden.

Terug naar België

De verhuizing terug naar België komt steeds dichterbij, en de afgelopen weken hebben we het heel druk gehad met op zoek te gaan naar een goede verhuisfirma. Op het internet zijn er een aantal offertewebsites waar je een standaardformulier kan invullen dat daarna naar een heleboel firma's wordt doorgestuurd. We kregen ongeveer 10 'serieuze' reacties uit Duitsland en België, en wat opviel was het enorme prijsverschil.

Voor de verhuis van een kleine inboedel (de rest doen we in eigen beheer) schommelde de prijs tussen 500 euro en.....3500 euro!
Toen ik die dure firma hierover aansprak, kwam het laconieke antwoord dat zij heel prijsbewust waren en dat die andere firma's zich zeker vergist hadden.
We hebben uiteindelijk gekozen voor een firma die over een degelijke website beschikt en die ons in klare mensentaal aan de telefoon behulpzaam was. Ik ben benieuwd :)

Le Belge expliqué aux Français - 4

Les 4 choses à savoir sur le "Belge". 4ième et dernière partie :

4. Les spécialités régionales

Vous ne trouverez jamais d'endives en Belgique, mais des chicons.
Vous ne mangez pas des sandwichs, mais des pistolets;
pas de petits pains aux raisins, mais des couques aux raisins;
pas de chaussons aux pommes, mais des gosettes.
On déjeune le matin, on dîne à midi et on soupe le soir.

En Belgique, on "preste" des heures de travail ou un service.
Et on aime aller à la kermesse (fête du village) manger des caricoles (des espèces d'escargots).

En Belgique on tire son plan (se débrouiller), même quand on ne sait pas de chemin (à court d'idées).
On boit des pils (bières) en demi (0,5 litres et non 0.25).
On s'essuie les mains avec des essuies (serviettes), on attend famille quand on est enceinte (enfin les femmes en tout cas, les hommes c'est plus grave), et les portes s'ouvrent avec des clenches.
"A tantôt" signifie "A tout à l'heure" (et ne fait pas référence à un moment passé).
On utilise les torchons (serpillières) pour nettoyer par terre et non pour essuyer la vaisselle.
Pour nous, un crayon est toujours en bois avec une mine en graphite.
En effet, les "bics" sont des stylos à billes et un stylo, un porte-plume.
Nous aussi, on sait qu'on es les meilleurs, mais nous, on préfère faire semblant que non pour que personne ne s'en doute...
Et ce n'est pas des carabistouilles !

Filmaffinity om je filmmate te vinden

Deze website, filmafinnity, is beschikbaar in Engels en Spaans, en binnenkort ook in Nederlands en Frans. Hiermee kan je je 'movie Soul Mate' vinden. Het enige wat je moet doen, is je gratis lid maken en films waarderen.
Gebaseerd op je waardering, zal deze website gelijkgestelde zielen zoeken.

Waarom vallen vrouwen op de verkeerde mannen? Deel 3

En zoals beloofd : het laatste deel uit het woelige liefdesleven van Katja.
Ze heeft een nieuwe vriend, Robin. Misschien denkt u dat ik jaloers ben ? Dat ik liever in Robin zijn plaats zou zijn ? Wel, dan vergist u zich. Ik wil niets liever dan dat Katja gelukkig is. Maar waarom oh waarom valt ze steeds voor die macho-charmeurs ? Wat is er zo fantastisch aan een vent die je als vloermat behandelt ? Kan iemand mij dit uitleggen, want ik begrijp het niet.

Voorbeeld : deze Robin woont nog bij zijn vrouw. Ze slapen nog in hetzelfde bed, maar hij stelt Katja gerust : hij draagt een pyjama en heeft al meer dan 2 jaar geen sex gehad met zijn vrouw. Hij wil haar wel verlaten, maar het is een moeilijke periode en hij wil eerst een appartement zoeken waar hij zichzelf terug kan herbronnen, en dan pas weggaan bij zijn vrouw.
Eerst vroeg hij uitstel tot St-Valentijn. Dan tot zijn dochter afstudeerde. Nu wacht ze al bijna twee jaar op hem, en als ik haar wil vertellen dat hij zijn vrouw waarschijnlijk nooit zal verlaten, dan keert Katja zich tegen mij en verdedigt hem nog meer.
Begrijp me goed, ik hou van Katja als vriendin, ze is echt een vrouw met een gouden hart en ik zou haar nooit als vriendin willen laten vallen.
Maar wat kan ik doen ?

Bent u ook al BluRay?

Vorige week won ik een aantal BluRay schijfjes. Er was namelijk een wedstrijd waarmee je DVDs en BluRays kon winnen van James Bond. Maar de makers van de wedstrijd waren zo intelligent geweest om de winnaars geen keuze te laten of ze nu DVDs wilden of BluRays. Ik dus naar de winkel om te kijken wat nu het spectaculaire verschil zou zijn tussen een DVDspeler en eentje voor BluRays, en vooral, wat het prijskaartje was.

Prijzen tussen 300 en 600 voor een BluRay speler, terwijl DVD spelers eigenlijk bijna gratis over de toonbank gaan. Bij sommige postorderbedrijven krijg je ze zelfs gratis. De enige andere oplossing is een Playstation3 te kopen, maar dat is met een prijskaartje van 400 euro toch wel écht duur. Sorry, ik kan misschien ijskasten verkopen aan eskimo's, maar aan mijn vrouw kan ik het nooit verkocht krijgen dat we een spelconsole nodig hebben die bijna zo duur als de huishuur is.

Ik besef dat dit nieuwe technologie is, en dat binnen 6 maanden de prijs misschien de helft lager is (of dat de BluRay technologie opnieuw vervangen is door weeral iets nieuws). En het kwaliteitsverschil zal er ook wel zijn, vermoed ik. In de winkel tonen ze een filmpje waar aan de linkerkant een gewoon DVD beeld getoond wordt, en aan de rechterkant een BluRay. Natuurlijk is dit beeld gemanipuleerd, en lijkt het dag en nacht verschil. Maar het heeft me toch niet overtuigd. Ik ben trouwens benieuwd of er veel BluRay spelers in België verkocht worden, en of iedereen zijn oude DVD collectie aan het veranderen is in BluRay, net zoals veel mensen hun vinyl LP's hebben omgeruild voor zilveren CD schijfjes.

We komen terug naar België

Goed nieuws (althans voor mij): we komen terug naar België. Vanaf april zullen we een nieuwe woning in Grimbergen betrekken, en hopelijk nog lang en gelukkig verder leven, hehehe. Het zal voor mij een grote verbetering zijn in levenskwaliteit, want elke dag 150 km afleggen voor mijn werk (soms zelfs meer) zal nu beperkt worden tot maximaal 9 km. Een wereld van verschil, dat begrijpt u vast wel. De afgelopen 1,5 jaar waren niet de gemakkelijkste, maar na het huwelijk, de zwangerschap en de bevalling is nu een nieuw tijdperk aangebroken. Hopelijk wordt dit het begin van een wat rustigere periode.

Op zoek naar kinderliedjes

Nu we met onze kleine spruit liedjes aan het zingen zijn, valt het me op hoe weinig kinderversjes ik eigenlijk ken (zeker in vergelijking met al wat mijn vrouw kan zingen). Ja, ik ken natuurlijk wel "De Mosselman" en "Klein Klein Kleutertje" en "In een klein stationnetje", en klassiekers als "Ik zag Twee Beren" komen ook nog snel terug. Maar ik ben eigenlijk op zoek naar een kinderliedje dat gebruik maakt van de 10 vingers of tenen.

In het Engels heb je er veel, onder andere "5 Little Piggies" en in het Duits "Das ist der Daumen". Maar ik ken er geen in het Nederlands. Misschien bestaan ze niet, ofwel ken ik ze niet. Op het internet vond ik een hele reeks rijmpjes en versjes, maar niets dat gebruik maakt van de vingers of tenen. Iemand een idee?

Afval

Verhaal geschreven op basis van een foto van een afvalemmer


Voor : advocaat K.Kinkel
Betreft : gevangene BE168-7885

Geachte Heer,

Er zijn zo van die mensen die pas bij het vallen van de avond uit de schaduw van hun geest tevoorschijn komen om één of andere primaire levensbehoefte te bevredigen. U kent ze vast wel, die magere wezens die bij het vale licht van de neon straatverlichting een bakje friet staan te eten of die als slakken door de kille, stille, harde straten van de stad slenteren, alsof het leven zout strooit op hun naakte huid. Het spoor van slijm dat ze achterlaten is makkelijk te volgen voor de kenner en de smerige stank van verrotte lichaamsdelen en nachtbraaksel vermengt zich elke avond weer met de koude geur van vochtige steegjes en verlaten pleinen en urine. U kan deze nachtuilen uitsluitend in de stad vinden omdat ze daar nu eenmaal thuishoren. De grauwe muren van de metropool vormen de ideale achtergrond waartegen hun eentonig bestaan zin krijgt, en het paradoxale van deze situatie verrast me elke keer opnieuw. Op het platteland ziet men ze niet omdat ze daar teveel opvallen, en in de stad waar ze één worden met hun omgeving zijn ze vreemd genoeg duidelijk aanwezig. Overdag zijn ze er niet, dan slapen ze hun roes uit of smeden ze duistere plannen. En ‘s nachts zijn ze plotseling daar, dan duiken ze uit het niets op en leggen ze beslag op hun omgeving, als prinsen van de nacht. Als duivels.

Duivels. Vroeger was ik atheïst, dan moest ik lachen met al die verhalen over hel en verdoemenis die vader vertelde als ik weer stout was geweest. Ik kon maar niet geloven dat er een God bestond en ik probeerde voor alles een rationele verklaring te vinden. Mijn vader was helemaal niet blij toen ik al op jonge leeftijd zijn fatalistische verhalen naast mij neerlegde en de weg van de minste weerstand koos. Elke keer als ik iets deed wat in zijn ogen godlasterend, mensonwaardig of immoreel was, vertelde hij me dat God alles zag, en dat Zijn wraak mij ooit zou treffen. Het bordje dat boven mijn bed hing, had dan ook de taak mijn onschuldig zieltje te vrijwaren van allerlei vieze gedachten en handelingen, en de gruwelijke beelden op het schilderij van Jeroen Bosch waren duidelijk genoeg om zelfs de meest gelovige, barmhartige of kuise non te doen huiveren. Mij deed het oog van God in een driehoekje echter alleen maar lachen en ik zondigde lekker verder terwijl Hij over mijn schouder meekeek. God bestaat toch niet, dacht ik toen. Nu weet ik wel beter. Hij is er altijd, zelfs hier in deze kleine, stinkende kamer. Al meer dan een maand zit ik hier, en vanavond ga ik naar Hem toe. Het snoer van de radio en de tralies die zich op twee meter hoogte bevinden moeten volstaan. Ik schrijf deze brief zodat niemand zou denken dat ik wroeging heb. Ik ben nog steeds onschuldig.

Weet u nog hoe het was om klein te zijn, mijnheer de advocaat ? U lag daar waarschijnlijk net zoals ik op uw rug in het gras, het was een hete zomeravond en het rustgevende geluid van krekels en sprinkhanen deden u haast geloven dat u op een exotisch eiland in een hangmat lag, de zwoele tropenwind in de haren en de warme avondzon in uw gezicht. U keek hoe de wolken voorbijdreven, probeerde zelfs een naam te geven aan de witte vlokken die aan de blauwe hemel stonden. Sommige wolken leken verdacht veel op Italië, andere deden u eerder denken aan konijntjes, of UFO’s, of andere gekke toestanden. Duizend associaties konden zomaar door uw hoofd vliegen, en vaak moest u hardop lachen om de bizarre gedachten die in u opkwamen. Op zulke avonden kon uw fantasie op hol slaan, en vaak dacht u aan wat u later zou doen. Eerst was u nog naïef en wilde u brandweerman of verpleger of dokter of piloot worden, steward of avonturier, kapper, archeoloog of later zelfs rock-zanger. ‘Dromen zijn het stof waaruit helden gemaakt zijn’, zei een beroemde man (of misschien was het een vrouw, dat weet ik niet meer). U werd advocaat. Ik wilde astronaut worden maar ik werd landloper. Inderdaad, het leven verplaatst zich via mysterieuze wegen.

Nu ik uw aandacht heb, kan ik me misschien even voorstellen. Ware dit een roman van Gerard Reve, dan zou ik W. uit de Vlaamse kunststad M. zijn, maar gelukkig ben ik meer dan een initiaal. Ik ben een statistiek, één van de 156.489 staatsburgers van de Vierde Wereld. Ooit had ik een identiteitskaart met daarop de naam Werther, een adres in Mechelen en een geboortedatum. Het adres herinner ik me niet meer, jarig was ik vorige maand en die identiteitskaart ben ik al lang kwijt. Trouwens, zo’n plastic kaartje heb je toch niet nodig, dat brengt alleen maar problemen met zich mee. Gisteren nog, toen ik in de metro in Brussel op m’n mondharmonica stond te spelen, kwamen er twee politieagenten in een groen pakje naar me toe die vroegen of ik een vergunning had. Een vergunning voor een mondharmonica ! Alsof ik de eigenaar was van een dodelijk wapen. Gelukkig had ik m’n contrabas niet bij me, of ik kreeg misschien de doodstraf. Zoals altijd vroegen ze naar m’n papieren, maar ik deed alsof ik zwaar zwakzinnig was en begon uit volle borst te jodelen. Bij het volgende station werd ik hardhandig uit de metro gezet en achtergelaten op het lege perron, waardoor het probleem voor hen opgelost werd. In dit land is het al een hele tijd het geval dat problemen weggaan als je ze niet ziet. De werklozen verdwijnen als je ze niet meer opneemt in je statistieken, en de georganiseerde misdaad bestaat niet als je de namen van de bendes niet kent. Waarschijnlijk schaamden de twee groene politieagenten zich ook een beetje om een demente zwerver te molesteren, en lieten ze dat liever over aan de skinheads.

Hier in Brussel is het een echte sport geworden om landlopers in elkaar te trappen. Vorige maand had ik wat geld gestolen om op m’n drieëndertigste verjaardag een lekkere fles rode wijn te kopen. Ik vond voor nog geen 300 frank een klassewijn - in dit vak word je snel een kenner - en keek al uit naar die nacht, wanneer ik op een bankje in het park de hele fles soldaat zou maken. Mensen met de inborst van een mier vinden het zonde om al je geld aan drank te spenderen, maar tegen die miereneukers zeg ik : ‘Fuck you’. Geld is er om gebruikt, verkracht, vernederd en met gokken vermenigvuldigd te worden, en niet om op te potten zoals de calvinistische moraal ons probeert wijs te maken. Geld maakt geld, en geld maakt gelukkig. Ik kan het weten, want ik heb geen geld en ben rotongelukkig. Zonder geld draait deze wereld niet, en daar kunnen U en ik niets aan veranderen. Ik heb al heel lang geleden geleerd dat je het best van je geld profiteert door het dadelijk uit te geven, want morgen heb je misschien niets meer. En God kun je niet omkopen met een beetje geld.

Ik liep dus met m’n verjaardagscadeau langs het Centraal Station toen er plotseling uit het station vier skinheads op me afkwamen. Ik voelde onmiddellijk dat ze het op mij gemunt hadden en ik probeerde de Sint-Goedelekathedraal binnen te lopen maar die wordt altijd na zonsondergang gesloten. Dat was de eerste keer dat ik dacht dat God misschien toch bestond. Waarschijnlijk had hij net de deur gesloten zodat ik in de handen van de vier ruiters van de Apocalyps viel. De grootste van de bende, een kale nozem met een scheve neus en dito mond maakte een grapje over mijn lijfgeur en de uitwerpselen van een hond en sloeg de fles wijn uit mijn handen zodat die tegen de kerkmuur in stukken vloog. Hij glunderde. De drie andere kale knikkers ramden me in elkaar en ik schreeuwde het uit van pijn en woede. De schaarse voorbijgangers liepen wat sneller voorbij en keken allen angstvallig voor zich uit. Ik maakte me zo klein mogelijk, een foetus in mama’s buik, en probeerde niet te bewegen terwijl er eentje in mijn nek begon te pissen en een andere zo’n afvalemmer uit de muur trok en over m’n hoofd duwde. God laat ze ophouden !
Plotseling, alsof de bloedhonden een vreemde geur roken, stopten ze met schoppen. Ik werd voor dood achtergelaten en de vier schurftige skins liepen naar het treinstation op zoek naar een ander slachtoffer, misschien een Turk of een Jood of een homo. Vier jonge knullen die waarschijnlijk binnen enkele weken gearresteerd zullen worden op verdenking van moord, brandstichting of grafschennis, en die koelweg ‘het was maar een vuile Arabier, mijnheer de juge’ zullen antwoorden. Afval.

Over afval gesproken, ik lag daar dus met mijn hoofd in zo’n prullenmand waar je doorheen kan kijken, zo eentje uit gevlochten stukjes ijzer waar je alleen maar grote rotzooi in kwijt kan, want al de kleine smeerlapperij loopt gewoon door de gaten. Op warme zomeravonden druppelt er altijd wel wat gifzwarte cola uit een halfvol blikje, en dan plakt de hele straat aan je voeten terwijl de geur van warme stroop je neusgaten binnendringt. Ik probeerde m’n hoofd uit die mand met restjes appel, pralines en ijslollies te halen, en voelde me als een kat met negen levens, maar dan wel zo’n uitgemergelde karkas dat er al acht achter de rug had. God zij dank was ik nog in leven.

En toen zag ik het liggen in die afvalemmer, naast een leeg Kodak-doosje en een blikje leverpastei. De droom van elke zwerver. Een mooie, glimmend zwarte portefeuille. Ik pakte het met trillende handen vast en rook aan het zachte leder. Ik durfde het niet open te maken uit vrees voor nog meer aanvallen van skins of jaloerse landlopers en moeizaam ging ik op zoek naar een veilige schuilplaats. De toiletten van het treinstation waren misschien niet de meest veilige, maar zonder twijfel de minst opvallende. Een paar junkies hadden meer aandacht voor hun speurtocht naar de enige ader die nog geen tekenen van ontsteking vertoonde, en twee mannen die samen in een WC-hokje kropen hadden duidelijk last van constipatie als ik hun gekreun mocht geloven. Ik ging een vrij hokje binnen, deed de deur op slot en ging op de pot zitten. Terwijl de adrenaline als een HST-trein door mijn aders bonkte, nam ik de portefeuille uit mijn stinkende jas en keek er voorzichtig in. Twee mooie, nieuwe, schitterende briefjes van 1000 frank lachten me toe, en ik dacht met een krop in de keel dat er toch een God bestond. Er staken ook heel wat kredietkaarten in een vakje apart maar daar had ik niets aan. Een papiertje met wat cijfers, enkele foto’s en een sleutel van een of andere kluis. Ik vond ook de identiteitskaart van een wat oudere man, woonachtig te Oostende. Oostende aan de Zee, daar was ik al in jaren niet meer geweest. Wat zou die man gelukkig zijn als ik zijn portefeuille terugbracht (weliswaar zonder die 2000 frank, maar ik zou beweren dat die er niet meer hadden ingezeten). Misschien kreeg ik nog een beloning als eerlijke vinder. Ik liep de toiletten uit, een nieuwgeboren man. Aan het loket kreeg ik vreemde blikken toen ik vroeg hoe laat de eerste trein naar Oostende ging, kocht een kaartje - wat me zwaar viel want mijn eerste briefje van 1000 frank verdween in de kassa van de loketbediende - en sliep de slaap der onschuldigen in een hoekje van het station.

De volgende dag stond ik al heel vroeg op het perron, sprong op de trein en vond een plekje naast een knap meisje met een rugzak en een lelijke dominee zonder. Gek, zo’n dominee die met de trein reist, ik dacht dat die tegenwoordig allemaal een auto hadden. Waarschijnlijk stonk ik nog een beetje naar skinurine, want zowel het meisje als de vervanger van God op aarde gingen snel samen op zoek naar een andere coupé. Ik besefte plots hoe eenzaam ik eigenlijk wel was en keek weemoedig uit het raam naar het landschap dat razendsnel voorbijgleed zonder een afdruk op mijn netvlies te laten. Het lijden van de jonge Werther was begonnen. Ik rekte me uit en dacht aan vroeger.

Vroeger was ik rijk, en had ik alles wat ik me kon wensen. Een leuke baan, een aardig meisje en geld. Heel veel geld. Ik verplaatste me in zogenaamde High Society-kringen, maar als ik daar nu aan terugdenk was de enige high in de hele society het niveau waarop de meeste penthouses zich bevonden als er weer eens een vernissage, feestje of receptie werd gegeven. Ok, ik vond het best leuk in het begin, al die mooie meiden met meer siliconen in hun borsten dan hersenen onder die platinablonde haren. Maar alles begon snel te vervelen, en ik vluchtte in de drugs en in het gokken.

Cocaïne was er genoeg op die feestjes, dat was trouwens de enige manier om die ‘kunstwerken’ naar waarde te schatten. Echt waar, na een lijntje of twee vond ik zelfs stront artistiek, en ik heb ooit een paar van die spulletjes van Jeff Koons gekocht, maar die vergulde vibrator ging al na twee beurten stuk. Maar de drugs en de kunstwerken waren niet de voornaamste reden van mijn verval. Ik was een gokverslaafde. Al m’n geld heb ik verspeeld, niet dadelijk natuurlijk maar wel onvermijdelijk. Het gaat heel langzaam, mijnheer de advocaat, heel heimelijk. Het is een vergif dat u langs achter besluipt, dat lekker smaakt en zin geeft om meer te proeven, dat het hoofd steeds sneller doet draaien, net zoals een paardemolen waar je na verloop van tijd niet meer af kan. En hoe meer men speelt, hoe meer men verliest. Op het einde had ik er geen plezier meer aan, maar speelde ik alleen nog maar om het verloren geld terug te winnen. Gokautomaten, roulette of kaarten, alle middelen waren goed om te gokken. Wie de volgende kroonprins van België zou worden, het winnende paard in Derby, de winnaar van het Beierse kampioenschap bierdrinken, u kan het niet zo gek bedenken of ik had er een gokje op gewaagd. Op een bepaald ogenblik wedde ik zelfs op het weer en mijn schulden stapelden zich op. Toen mijn huis, auto, relatie en kunstwerken verbeurd werden verklaard, besloot ik landloper te worden. In het begin was het allemaal wel wat wennen en miste ik de luxe en het vermaak, maar na een tijdje begon ik het leuk te vinden om elke dag te leven alsof het misschien de laatste keer kon zijn.

De kaartjesknipper haalde me uit mijn dagdroom en een kwartiertje later stond ik in de grote hal van het treinstation. Oostende, Koningin van de Badsteden. De zilte geur van de Noordzee prikkelde mijn neus en ik liep de dijk op. Op een stadsplan vond ik snel de straat waar de eigenaar van de portefeuille woonde en wat later stond ik aan de poort van een enorme grijze villa die met een hoog hek ommuurd was. Bingo, een rijke stinkerd ! Niemand bleek thuis, alleen een Rotweiller die schuimbekkend stond te grommen achter het hek. ‘Braaf hondje, ik kom later wel terug’, sprak ik hem toe.
Ik liep terug naar het centrum van de stad en besloot met m’n laatste 1000 frank het casino binnen te stappen. Eerst werd me de toegang verboden maar na wat aandringen mocht ik toch plaats nemen aan de roulettetafel en begon ik aardig wat te winnen. Er zijn namelijk een paar grondregels die u als beginnend gokker niet uit het oog mag verliezen, mijnheer de advocaat. Eerst begint u te gokken op zekerheden, bijvoorbeeld alleen maar op rood of op pare nummers. U heeft dan steeds 50 procent kans om te winnen en zo kunt u, mits een beetje geluk, een aardig sommetje vergaren. Eenmaal u een beetje geld verzameld heeft, verdeelt u al het geld over de hele tafel. En dan maar bidden.

Na een uurtje liep ik met 36.000 frank op zak het casino uit en besloot ik een fles wijn te kopen en voor het uitstalraam van een grote electrozaak naar een tenniswedstrijd te kijken. Weet u dat ik vroeger nog tennis heb gespeeld ? Mijn opslag was niet te evenaren, en met een beetje meer inzet had ik misschien wel brokken kunnen maken. Ik heb ooit nog een partijtje gespeeld tegen Vitas Gerulaitis, maar die man is ook al dood.
Nadat Steffi Graf een einde had gemaakt aan het gekreun van een tienermeisje ging in een park een dutje doen tot ‘s avonds. Toen ik wakker werd was het al donker, en ik haastte me naar de villa. Weer niemand thuis, en ditmaal ook geen Rotweiller te bespeuren. Ik liep rond het huis, kroop over het hek terwijl ik angstvallig keek of er geen hond aankwam. Aan de achterkant van het huis was er een glazen deur met daarnaast het keukenraam. Ik ging op een tuinstoel staan en keek door het raam naar binnen. Een mooie Amerikaanse keuken, u weet wel zo’n modern, ergonomisch ding met een grote tafel in het midden. Witte kasten, witte tegels, witte tafel, en een man die levensloos op de grond lag.
Ik rende naar de zijkant van het huis, gooide m’n fles wijn door de glazen achterdeur en sneed mijn hand bij het oplichten van de grendel. Achter de deur lag de Rotweiller in een plas bloed. In het donker leek het bloed pikzwart, en ik gleed uit op de hond. Ik kroop overeind en haastte me naar de eigenaar van mijn portefeuille, maar ik kwam te laat. Hij lag in een zwarte plas op de witte tegels, een keukenmes in de rug en een draagbare telefoon in de hand. Het deed me denken aan een reclame voor een telefoonmaatschappij : ‘Ben je in nood ? Bel dan. Nù. Of kan je niet ?’.
Nee verdomme, mijnheer kan niet. Hij heeft een mes in zijn rug. Ik nam het mes vast, trok het naar me toe en het begon plots te glinsteren in het donker. Ik hoorde een stem achter me : ‘Politie, handen omhoog’. ‘Laat dat mes vallen’. ‘Draai je langzaam om’. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een man in een blauw uniform, en het zwaailicht dat door het raam naar binnen scheen gaf hem een aureooltje rond zijn pet. Een engel, dacht ik. Naast zijn hoofd hing een spreuk in een lijst : God ziet U.

Zo, mijnheer de advocaat, dit zijn de feiten. Jammer genoeg geloofde de politie er niets van, en kreeg ik gisteren 25 jaar dwangarbeid. Ik had het moordwapen in mijn hand, bloed van de hond en van de man op mijn kleren, sporen van inbraak bij de achterdeur en vingerafdrukken op de fles die gebruikt werd om het raam aan diggelen te slaan. Verder had ik natuurlijk zijn portefeuille met 36.000 frank op zak en vertoonde mijn lichaam sporen van een vechtpartij (met de skins). Het slachtoffer had nog net de tijd om met zijn draagbare telefoon de politie te waarschuwen dat er een inbreker was. Het was de derde keer die dag dat ik in het bestaan van God begon te geloven, en nu weet ik het zeker. God wilde mij straffen voor mijn losbandig leven. En vanavond zal ik voor Zijn rechtbank verschijnen. Ik hoop dat ze in het vagevuur een advocaat hebben die beter luistert dan u. Een advocaat van de duivel.

Hoogachtend,

Werther Gutes

Le Belge expliqué aux Français - 3

Les 4 choses à savoir sur le "Belge". Troisième Partie :

3. Avoir une bonne prononciation

Un bon conseil: bossez un sérieux coup la-dessus. La seule façon
d'apprendre, c'est d'écouter!
Quelques exemples:
- Bruxelles, se prononce Brusselle (et pas Brukselle)
- Anvers, se prononce Anverssss (et pas Anver, le "S" est là, alors il faut l'utiliser)
- Le célèbre W. En France, on préfère le prononcer comme un
simple V.
En Belgique, on préfèrera le prononcer " ouhe" Ex: wagon = ouhagon ,
weï = ouheï
- Les noms flamands : à apprendre au cas par cas. Mais, en tout
cas: oubliez la prononciation française!!!!
Ex: Maastricht: le ch ne se prononce par "ch", ni "k", mais dans un
espèce de râle comme si vous vouliez cracher.

La semaine prochaine : 4ième partie : Les spécialités régionales

Buurman is lichtjes fantastisch

Ik loop nu al enkele weken met liedjes van Buurman in mijn kop, en moet zeggen dat ik ze heel sterk vind. Het was lang wachten op een groep die Gorki en Yevgueni kon opvolgen. En nu we nog een maand moeten wachten op de nieuwe van Yevgueni, is het aangenaam vertoeven met de mooie muziek en schitterende teksten van Buurman.
'ROCKY komt altijd terug' heet hun eerste CD en het is een dubbelaar geworden, waarvan plaat 2 bestaat uit instrumentals, sfeer- en filmmuziek.
Mijn favoriete song is "Pas 18".

Op hun myspace pagina kan je al heel wat van de CD beluisteren (en gelukkig langer dan die 30 seconden van itunes) en 'uiteraard' hebben ze ook een facebookpagina waar je fan kan worden.

Kinepolis? Nee, bedankt

Het is nu al een paar jaar geleden dat ik nog eens naar de film ging in een vestiging van Kinepolis. Eerst had ik van een vriendin een jaarabonnement gekregen bij de UGC, en daarna ging ik steeds met andere leden van BeWelcome naar een UGC-bioscoop in het centrum van Brussel. Onlangs 'moest' ik toch naar een Kinepolis gaan. Tot mijn grote verbazing moest ik gaan zitten op een vaste plaats. Op zich had ik daar niet zo'n enorm groot probleem mee... tot bleek dat er een 2 meter grote man voor mij zat, en ik de ondertitels niet kon zien. Aangezien de film voor 30% in een Indische taal werd gesproken, viel dat dus wel erg tegen.

Is dit "vaste plaats" fenomeen nog in andere bioscopen van toepassing? En zo ja, waarom heeft Kinepolis dit ingevoerd? Wat zou er gebeuren als je op een andere plaats zou gaan zitten?

Ik zie persoonlijk geen enkel voordeel. Als je naar de film gaat en je ziet plots een vriend of kennis ergens anders zitten, waarom mag ik niet naast hem gaan zitten? Ik herinner me in een heel lang verleden dat zoiets bestond in sommige oude bioscopen in de jaren '70, maar dit is toch een volledig verouderd concept?

Vroeger werd je beloond als je op tijd naar een bioscoop ging, en degenen die te laat kwamen moesten maar tevreden zijn met de plaatsen die nog overbleven. Nee sorry, maar ik zie geen enkel voordeel. Tenzij voor die bioscoopgangers die er een gewoonte van maken om te laat in de film binnen te komen.

2 weken zonder internet

2 weken zonder internet

We zijn druk aan het verhuizen en hebben nu gedurende 2 weken geen toegang tot internet. In Aken is de telefoon afgesloten en in Grimbergen moeten we nog tot twee weken wachten vooraleer Telenet langskomt om de nodige kastjes te installeren. En plots realiseer ik me hoe verslaafd ik ben aan het internet. Ik vertoon echt afkickverschijnselen (ik heb zelfs een oplossing moeten vinden om dit stukje te schrijven). 2 weken bijna geen emails meer lezen, voor de nieuwsberichten aangewezen zijn op radio en kranten (wat niet zo eenvoudig is wegens gebrek aan tijd) en ook een stuk van mijn sociale contacten tijdelijk terugschroeven. Ongelooflijk hoe internet eigenlijk mijn leven lijkt te bepalen. Onlangs was er een oproep om een dagje Facebook niet te gebruiken. Dat ging verbazend goed, maar zonder e-mail...dat is een ander paar mouwen.


Ik geef het eerlijk toe, ik heb nog nooit écht samengewoond. Akkoord, ik heb wel relaties gekend waar ik bijna de hele tijd bij haar was, en waar mijn kleren in een rekje apart hingen. Maar echt samenwonen, onder één dak, 24 uur op 24 met al mijn spulletjes bij haar en officieel geregistreerd? Nee, dat plezier heb ik nog niet gekend.

En nu is het zover, na 41 jaren in dit leven verhuis ik voor het eerst officieel samen met iemand naar een nieuw adres. Maar wat moeten we nu doen met alle spulletjes die we dubbel hebben?
2 TV's, dubbele CD's, dezelfde DVD's, 4 koelkasten (!), 3 bedden, servies voor 80 man en dan heb ik het nog niet gehad over tafels, stoelen of stofzuigers. eBay of Kapaza lijkt de oplossing, maar we zijn allebei nogal nostalgisch van aard. Het zal nog een moeilijke bevalling worden :)

Hoe gelukkig bent u met uw werk?

Maar liefst acht op tien Vlaamse werknemers (81,3 procent) ervaren hun job als boeiend en zijn daardoor gemotiveerd aan de slag. Dat blijkt uit de resultaten van een onderzoek naar ’Werkbaar werk in Vlaanderen'.

De resultaten zijn verschillend van beroepsgroep tot beroepsgroep. Het grootste aandeel gemotiveerde werknemers is te vinden bij professionals/kaders (88,7 procent) en het kleinste bij arbeiders (75,3 procent). Bij bedienden is 79,7 procent gemotiveerd aan het werk.

Of mensen hun werk graag doen, is vooral afhankelijk van de manier waarop het werk georganiseerd is. Afwisselend werk en goed leiderschap of doelmatige coaching zijn krachtige hefbomen voor boeiend werk.

Uit het onderzoek blijkt bovendien dat gemotiveerde werknemers minder geneigd zijn uit te kijken naar een andere job en ook minder vaak ziek zijn dan hun collega’s met motivatieproblemen.


En u ? Houdt u ook van uw werk ?

Het Ideale Dieet

Overal rondom mij beginnen de vrouwen (en één eenzame man) weer te diëten. Er zit waarschijnlijk weer iets in de lucht of zo, ik heb geen andere verklaring. Eerst stoppen ze met chocolade, dan met alcohol, wat later met vast voedsel...voor je het weet eten ze alleen nog soepjes of knabbelen ze aan een selderstengel.

En u ? Wat is uw favoriete diëet ?

Le Belge expliqué aux Français - 2

Les 4 choses à savoir sur le "Belge". 2ème partie !

2. L'accent

L'accent, ou plutot les accents... car en Belgique, il y a autant d'accents que de villages. Vous n'êtes pas obligé de prendre l'accent pour converser avec un Belge. Ce n'est pas un mongol et vous pouvez être sur qu'il comprendra votre français de Marseille,Strasbourg ou Laval.

Quelques dialectes:
* le liééééééchois (Liège)
* le namuuuurois (Namur), proche de l'accent suisse du Valais
* le tournaisieeeennn (Tournai), proche du Picard
* Remarque: le brusseleir
-- L'accent bruxellois est le plus connu et le plus (mal)imité. Alllleï,dis,fieu! Pour parfaitement l'imiter, il faut se mettre dans la peau du personnage, c-a-d avoir une grande gueule et faire son malin avec sa Rolex / son autoradio / son "G" (GSM = portable) achète à credit qui a coûté 3 mois de salaire. En bref, il faut être un gars de la capitale. D'ailleurs, n'oubliez pas le dicton: Parisien, tête de chien, Bruxellois, même combat.
-- De plus, le vrai Bruxellois utilise 50% de mots français et 50% de mots flamands ou flamandises juste pour faire bien.
Ex: Ah, fieu waar heb je de velo gelaisseerd? Ah, ja, in de camionnette.
Traduction: Eh bien, mec, ou as-tu laisse le velo ? Ah, oui, dans la camionnette.

hoe gezond is een microgolf of magnetron?

Er wordt vaak beweerd dat Magnetrons (microgolfovens) vitaminedoders zijn.

Maar klopt dit wel ?

Bij het koken in de magnetron gaan er juist bijzonder weinig vitaminen verloren, omdat het voedsel veel korter verhit wordt.

Of het gezond is, dat is natuurlijk een volledig andere vraag.

Bron : Kleine encyclopedie van misvattingen - ISBN 90 6009 916 8

She's no Lady, she's my friend

Ik had een tijdje geleden een gesprekje met een vriendin, en ik vertelde haar dat ik een persoon van het vrouwelijk geslacht had ontmoet. Ze vroeg me of het een leuke dame was, maar ik vind dat er een hemelsbreed verschil is tussen een dame en een meisje...

Wat vinden jullie ?

Le Belge expliqué aux Français - 1

Les 4 choses à savoir sur le "Belge".

1. Les indispensables septante et nonante.

70 = septante, 90 = nonante
C'est simple, clair et net... et grammaticalement plus correct
que les ersatz du type quatre-vingt-dix ou soixante-quatorze...
Ceci ne souffre d'aucune discussion. D'ailleurs, pour faire un
parallelisme avec d'autres langues, en anglais, 70 se dit seventy
et pas sixty-ten.
Même le néerlandais, qui se rapproche plus du klingon (cfr StarTrek),
fonctionne de la même façon: 90 = negentig.

De Drie Proeven

Er was eens, in een land heel ver hier vandaan, een meisje dat Mieke heette. Ze was heel vrijgevochten en zelfstandig, en trok van stad naar stad op zoek naar werk. Ze noemde zichzelf ‘kinderdokter’ maar eigenlijk was ze een doodgewoon meisje dat op kinderen wilde passen. Iedereen die een kindje had dat stout was, kwam bij haar terecht, en als je eens naar de film of het theater wilde gaan zonder de kinderen, dan kwam zij even langs om te ruwe stem had, keelpijn of stotterde kon bij haar terecht, en eerlijk gezegd deed ze haar werk heel goed. Maar jammergenoeg was er in het koude Gendland weinig vraag naar spraakmakers, en vaak leed ze honger en dorst. In het verre Grimrotsen, waar ze geboren was, woonden haar ouders, maar haar trots en feminisme hielden haar tegen om terug te keren naar het door mannen gedomineerde Brabont, de provincie waar Grimrotsen zich bevond.

Omdat ze zo arm was moest ze gaan jagen, en hoe erg ze het ook vond om dieren te doden, ze moest nu en dan op stroopjacht gaan. Op een zekere dag kwam ze in een behekst bos waar alleen de dappersten durfden stropen. Na een uurtje rondgelopen te hebben zag ze plots een eland dat helemaal alleen op een open plek in het bos stond. Langzaam nam Mieke haar pijl en boog, en legde aan voor het fatale schot. Maar plots begon de eland tot haar te spreken. ‘Mieke, dood me niet ! Ik ben in een strop gelopen en kan niet verder. Bevrijd me en ik zal je belonen.
‘Hoe ken je mijn naam’, vroeg Mieke verbaasd.
‘Ik heet Blixem en ik ken alle goede mensen op de hele wereld’.

Mieke maakte de strop los en de eland liep weg terwijl hij riep ‘als je me nodig hebt, roep dan mijn naam’. Mieke trok verder in het bos en vond plots een riviertje in het midden van het woud. Ze knielde om haar dorst met het bronwater te lessen en zag langs de kant een vis liggen die aan het spartelen was. Mieke had enorme honger en wilde de vis al villen, maar de vis riep ‘Mieke, eet me niet op ! Gooi me terug in het water en ik zal je belonen.
‘Ken jij m’n naam ook al ?’ vroeg ze ongelovig
‘Ik ben Vixen en ik ken alle mooie mensen op de hele wereld’.

Mieke gooide de vis in het water en de vis riep terwijl ze wegzwom ‘als je me nodig hebt, roep dan mijn naam’. Mieke kreeg nu wel heel erg honger en trok nog verder het bos in. In het midden van het bos vond ze een boom met vreemde rode vruchten, en at zoveel tot ze voldaan in slaap viel. De vruchten waren blijkbaar giftig, want ze begon te dromen dat honderduizenden insekten haar wilden opeten. Toen ze zwetend wakker werd zag ze naast haar een kleine rode mier liggen, gevangen onder een eiketakje.
‘Help me Mieke, help me. Ik lig hier al een hele dag en ik kan niet meer’. ‘Als je me helpt zal ik je belonen’.
‘Maar jij kent mijn naam ook al ?’ fluisterde Mieke.
‘Ik heet Mixem en ken alle lieve mensen van de hele wereld.’
Mieke nam de mier voorzichtig vast met duim en wijsvinger en draaide hem op zijn buik.
‘Dank je lieve Mieke, als je me nodig hebt moet je gewoon mijn naam roepen’.

Op een dag hoorde ze dat er een stamhoofd was in het naburige Santaclaus die een zware aanval van rokershoest had gekregen, en ze aarzelde geen ogenblik. Op haar zwarte hengst reed ze door de Toendra naar het dorp van koning Karel en bood hem haar diensten aan. Na een intensieve behandeling met wonderolie en groepstherapie genas de koning en hij stelde haar aan als hofdokter. Mieke had het naar haar zin en ze had haar handen vol met nieuwe patiënten o.a. een volledig mannenkoor dat vaak met schorre kelen te kampen had.
Toch miste Mieke iets in haar leven : een man die haar zelfstandigheid zou respecteren. Alle mannen die ze tot dan ontmoet had waren lompe bullebakken geweest die haar het liefst in de keuken zouden vastketenen. Maar Mieke liet zich niet zomaar schaken, en menige macho had de ijzeren knie van Mieke al in zijn kruis gevoeld.

Op een dag, ongeveer twee maanden nadat ze door koning Karel in dienst werd genomen, ontmoette ze Karels zoon, Prins Erwin aan de oever van de rivier. Prins Erwin was een mooie, lange, blonde Prins die gedichten schreef en uren naar de zon kon kijken. Mieke was op slag verliefd en besloot Erwin te verleiden. Ze vroeg hem of hij hier vaak kwam, hoe laat het was, of zij hem vorige week niet op een feestje had gezien en of zijn haar altijd zo mooi vooroverviel. Nog geen minuut later lagen ze beiden in het hooi en vroeg zij zijn hand. ‘Dat gaat niet Mieke, in ons dorp is het de gewoonte dat de jongen dat vraagt’. ‘Nee’, zei Mieke, ‘aan zo’n machogedrag doe ik niet mee. Ik ga nu naar de koning en vraag je ten huwelijk’. Zo gezegd, zo gedaan en samen trokken ze naar de koning.

Koning Karel keek ernstig door zijn bril en schudde zijn hoofd. ‘Het spijt me Mieke, maar de grondwet is duidelijk. Vrouwen mogen geen huwelijksaanzoeken doen’. Tenzij.....
‘Tenzij je drie moeilijke proeven kan doorstaan’.
‘Ok, ik wil het proberen ‘sprak onze dappere heldin.
‘Ik wil je wel waarschuwen dat, als je faalt, je je vrijheid verlies en mijn slavin wordt’.
Mieke slikte even maar antwoordde vastberaden ‘geen probleem hoogheid, ik zal slagen’.

‘Breng mijn ijzeren laarzen’ beval de koning en zijn dienaren sleepten twee zware gietijzeren laarzen over de grond, elk met een gewicht van minstens 20 kg. ‘Mieke, jij moet voor de zon opgaat deze twee laarzen helemaal versleten hebben. Begin maar te lopen’. Mieke deed de loodzware schoenen aan maar had al moeite om te bewegen, laat staan dat ze in staat was 1000 km te lopen op 8 uur tijd. Ze trok met de laarzen op haar rug naar het bos en riep Blixem. De eland sprong uit het struikgewas en vroeg hoe hij haar kon helpen.
‘Ik moet deze twee laarzen verslijten tegen zonsopgang en ik kan het onmogelijk alleen’.
Blixem zei niets maar stapte met zijn voorpoten in de laarzen en begon als een gek door het bos te lopen. Toen hij bij zonsopgang terugkwam bleven alleen nog maar de schachten over, de rest was afgesleten. Mieke gaf Blixem een zoen op zijn snuit en haastte zich naar Koning Karel.

Koning Karel kon zijn ogen niet geloven toen hij de restjes van zijn ijzeren laarzen zag en beval dadelijk dat 13 zakken rijst uitgestrooid moesten worden over de marktplaats. ‘Mieke, je krijgt tot zonsopgang de tijd om alle korreltjes rijst in de zakken terug te leggen. Veel succes’.
Mieke keek wanhopig naar de miljoenen korreltjes die overal op het plein uitgestrooid waren en zuchtte. ‘oh was Mixem hier maar !’ Plots kroop uit het struikgewas de mier die ze gered had en ze legde hem haar probleem uit. Als bij toverslag verschenen er duizenden mieren uit de grond die naarstig aan het werk gingen om alle korreltjes te verzamelen.

En toen Koning Karel bij zonsopgang op het plein verscheen stonden de 13 zakken netjes naast elkaar, tot aan de rand gevuld met witte zilverrijst.
‘Ongelooflijk Mieke, maar nu moet je de laatste en moeilijkste opdracht vervullen. Slaag en je krijgt mijn zoon, faal en je wordt mijn slavin’.
‘Zeg maar wat ik moet doen, Koning’.
‘20 jaar geleden heeft mijn vrouw, Koningin Bertha, een ringetje met een smaragd verloren in de Mamoetrivier. Vind het ringetje terug voor zonsopgang of je wordt voor altijd mijn eigendom’.
Mieke liep naar de rivier en riep haar vriendje Vixen. ‘Wat kan ik voor je doen Mieke ?’
‘Ik moet voor zonsopgang een ring vinden die ergens op de rivierbodem ligt.’
‘Geen probleem, ik roep mijn familie en we gaan dadelijk op zoek’.
En net voor zonsopgang kwam Vixen naar de oever gezwommen met in zijn bek een klein gouden ringetje met een groene smaragd. Mieke liep snel naar Koning Karel en overhandigde hem het kleinood. Nu stond niets het huwelijk tussen Mieke en Erwin in de weg en ze leefden nog lang en gelukkig.

Woody Allen over Relaties

I thought of that old joke, you know, this guy goes to a psychiatrist and says, "Doc, my brother's crazy. He thinks he's a chicken." And, the doctor says, "Well, why don't you turn him in?" And the guy says, "I would, but I need the eggs."

Well, I guess that's pretty much how I feel about relationships. You know, they're totally irrational and crazy and absurd and ...
but, I guess we keep goin' through it because, uh, most of us need the eggs.

Woody Allen in Annie Hall

Juist of Fout?

Er wordt beweerd dat bijen dood gaan nadat ze gestoken hebben.
Maar is dat wel juist ?

Een uitstekende vraag, en het antwoord is eigenlijk dat dit fout is. Normaal gesproken gaan bijen niet dood. Meestal steken ze andere insecten of dieren die een chitinepantser hebben. De bijen kunnen hun angel ondanks de weerhaken zonder problemen uit dit pantser halen. Alleen in mensenhuid blijft de angel vaak vastzitten. De wonde die ontstaat als de bij zijn angel verliest, is vaak zo erg dat het dier het loodje legt.

Bron : Nieuw lexicon van hardnekkige misverstanden - ISBN 90 351 2058 2

Ik zal missen : een driehoekje plezier

Weet je nog die kleine kartonnen driehoekjes die je op school elke middag kreeg ?
Met daarin 20 cl AA melk die naar speelplaats en tikkertje-spelen rook ?
Goh, wat miste ik die.

En vorige week ging ik iets drinken met enkele vrienden van BeWelcome, en daar in dat ene café hadden ze zulke mini driehoekjes voor bij de koffie !
Zalig !

Are you God?

Are you a God, they asked Buddha.
No, was his answer.
Are you an angel ?
No.
A saint ?
No.
What are you then ?
And Buddha replied : I am awake !

Waar kan ik een cursus ESTS downloaden?

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in 2005, maar is nog steeds actueel
Hey, ik ben een leek als het gaat over P2P, file-sharing, Kazzaa, bittorrent en andere programma's om dingen langs het net aan te bieden, maar is er iemand die weet of er ergens een site of programma bestaat waar je taalcursussen kan downloaden (assimil, linguaphone, je weet wel wat ik bedoel).

Ik moet dringend een crashcourse Ests hebben en in de bibliotheek hebben ze dat niet ('t is wel één van de officiële talen van de Europese Unie, maar zo modern zijn ze nog niet...swahili hebben ze wel, maar daar kan ik niet veel mee beginnen).

Wat zijn Cuddle Parties?

Cuddle parties are the latest craze in New York. The idea is that 20 unknown people dressed up in pyjamas meet up and hug, cuddle and massage each other. So called Cuddle Lifeguards walk around to make sure everybody is enjoying themselves and nobody is forced to be cuddled against their will. As we speak, countries like Japan, England, Germany, France and Italy are already starting their own cuddle parties.

Would you be interested ?

More information : www.cuddleparty.com

Read by Thorgal in "Happinez" magazine.

Cuddle Parties, knuffelfeestjes, zijn de nieuwste rage in New York. Het idee : met zo'n twintig onbekenden in pyjama bij elkaar liggen en elkaar aanhalen, aaien en masseren. Volgens de initiatiefnemers, die van een 'flanellen revolutie' spreken, is knuffelen na 9-11 de behoefte van de toekomst. De groepsseks die in de jaren '70 zo populair was, is ouderwets. Zowel jong als oud wil over elkaar heen kruipen zonder dat er verder iets verwacht wordt. Maar wel in pyjama, want dan is iedereen gelijk. De Cuddle Lifeguards, een soort badmeesters op het droge, houden toezicht, want het is de bedoeling dat iedereen zich veilig voelt en daar hoort bij dat je ook nee moet kunnen zeggen als je iemand niet wilt knuffelen. Inmiddels is er in landen als Japan, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Italië en Israël al geïnteresseerd gereageerd. Of de knuffelfeestjes ook hier zullen doorbreken is nog de vraag, maar een feit is dat de jongeren van nu onderling aanhaliger zijn dan vroeger.
informatie : www.cuddleparty.com

uit : Happinez magazine, jaargang 3, nummer 1

Waarom vallen vrouwen op de verkeerde mannen? Deel 2

2 weken geleden had ik u beloofd iets meer te vertellen over Reginald II, de opvolger van Reginald I, de eerste vriend van katja.

Als u bedrogen wordt door iemand met de naam Reginald, zou u dan nog uitgaan met iemand met dezelfde naam ? Ik niet hoor, ik heb ooit een enorme bitch ontmoet die luisterde naar de naam Aurore (de horror, de horror !), en sindsdien vermijd ik alle Aurore's als de pest. Als u dit leest en uw naam is Aurore, dan mag u nu gerust stoppen, het heeft geen zin, echt niet !
Voor alle andere personen die niet Aurore heten : Reginald II was nog een slechtere keuze dan de eerste.

Misschien was het geen dief in de werkelijke zin van het woord, maar hij gebruikte en misbruikte zijn charmes en good looks om Katja volledig in te palmen. Natuurlijk mocht hij zonder huur bij haar komen inwonen. Natuurlijk betaalde ze zijn eten en kleine onkosten (biljartpartijtjes, reisjes enz...) want deze Reginald had wel een job, maar werd niet goed betaald. Als klap op de vuurpijl mocht hij in haar naam een autoverzekering nemen (hij had namelijk een bonus malus van hier tot in Tokyo), gaf ze hem een lening voor de aankoop van een Landrover en stond ze borg voor een bijkomende lening om zijn schulden af te betalen. Reginald II had namelijk schulden na het faillissement van zijn zaak.
U voelt mij waarschijnlijk al aankomen. De lijdensweg van Katja is 5 jaar later bijna ten einde. Ze zijn officiëel gescheiden. Ze heeft het hoederecht gekregen over hun dochtertje. En ze heeft een nieuwe vriend, Robin. Zal ze eindelijk het geluk vinden...??

Waarom maken sommige mensen twee keer dezelfde fout ? Waarom maken anderen drie keer een andere fout ? Wat kan ik doen om Katja te beschermen ?

Wordt vervolgd : binnen twee weken : het verhaal van Robin I

Lekkere Indische Curry

Bij de Indiër zijn er heel wat curry/kerrie gerechten. Dit is een typische Indische specerij.

Juist of fout ?


Wel, misschien denkt u juist en misschien denkt u fout, maar het enige juiste antwoord is fout.
Curry, het woord komt van het Tamilwoord 'kari' (saus) is helemaal geen specerij, maar een mengeling van verschillende soorten specerijen of kruiden : onder meer anijs, kaneel, paprika, gember, komijn, peper, kruidnagel, nootmuskaat, maanzaad en koriander

Bron : Niew lexicon van hardnekkige misverstanden - ISBN 90 351 2058 2

Love is in the Air...

This article was first published on Valentine's day, 2005

This is one of those St.Valentine days where I'm sitting alone at home, crying my heart out because nobody loves me...well, ok, I'm not really crying and I'm sure I won't be sitting alone at home but probably drinking in a pub...but the truth is that nobody loves me. Oh sure, there will be somewhere someone who likes me, maybe even loves me, but they don't know me as well as I wish they would. Maybe they love the image they see before them, the toughtful writer, the patient teacher, the star-struck traveller,...but am I really all that ? Am I maybe nothing more than a lonely person, looking for love in the wrong places.

Anyway, the reason why I'm writing this, is because everywhere you see these people who are in love, who walk hand in hand and who exchange all their bodily fluids as if St.Valentine is a special day. I just want to tell these people : happy St. Valentine ! Enjoy it while it lasts, because you cannot take it for granted.

I was in love not so long ago and I thought it was a love that would last forever. A love so strong that it would withstand the test of time, the troubles and the tears. But how wrong I was. I tried my best, but my best was not enough. And so I'm here again, heart-broken, alone and crying...

Let's just hope I don't have to write the same column again next year

De Chinese Muur kan je vanaf de Maan zien

Er wordt beweerd dat de Chinese Muur het enige bouwwerk is (door mensen gebouwd dus) dat men met het blote oog vanop de maan kan zien.

Juist of fout ?


Deze bewering wordt door velen graag geloofd, maar zij is onwaar. De Chinese Muur is nergens breder dan 10 meter en een voorwerp met een dergelijke omvang is vanaf de maan, dat wil zeggen van een afstand van meer dan 300.000 kilometer, net zo goed te zien als een draad met een dikte van 1 millimeter van een afstand van 30 kilometer.
De Chinese Muur is vanaf de maan uitsluitend te zien met een sterke telescoop en dus niet met het blote oog.
Een astronaut in een spaceshuttle kan de Chinese Muur echter wel zien, als de zon heel laag staat en de muur dus een lange schaduw op de aarde werpt. Hierbij moet wel worden gezegd dat astronauten niet 300.000 kilometer maar 'slechts' enige honderden kilometers van de aarde verwijders zijn.

Bron : Nieuw lexicon van hardnekkige misverstanden - ISBN 90 351 2058 2

Eigenaars van dierenwinkels, opgepast!

Als u de inrichting van uw dierenwinkel moet aanpassen, is het aangeraden de tragere dieren (zoals schildpadden) dicht bij de uitgang te plaatsen. In geval van brand hebben deze dan een betere kans te ontsnappen.:crazy:

Restaurant: Zorba

Zorba
Bd. du Centenaire - Bruparck 20 - 1020 BRUSSEL (LAKEN)
T 02/479.75.91

Met zo'n titel kan je niet twijfelen : dit is een Griek. En zoals er zoveel Grieken zijn, zijn er restaurants.
Deze bevindt zich niet ver van de Kinepolis aan de Heizel, en is een aangename verademing tussen de Kiekekotten, de Quicks en de brasseries met een bedenkelijke kwaliteit en hun gepeperde rekeningen.

De bediening is vlot, vriendelijk en begripvol (als je wil dat het snel gaat, dan zal het ook snel gaan).
De kaart is uitgebreid maar niet spektaculair (gegrilde gerechten, mezes en de traditionele moussakas staan op het menu).
Het eten is lekker, de porties voldoende en de huiswijn uitstekend.
Echt gezellig is het er niet (de inrichting kon beter) maar je krijgt uitstekende prijs/kwaliteit.

Tips voor Racisten

Doe mensen geloven dat u geen racist bent door elke zin te beginnen met :"ik ben geen racist maar...".

De Dag dat de Hagedis Verdween

Toen Rob een jaar of 10 was, had zijn vader me een hagedis gekocht. Zo’n gifgroene die van ver wel gevaarlijk leek maar eigenlijk niemand kwaad deed in zijn terrarium. Wat niet van Rob's vader gezegd kon worden, die vaak dronken was en hem gewaarschuwd had dat hij Rob een pak rammel zou geven als er ooit iets met die hagedis zou gebeuren.

Op een dag was hij weer naar de kroeg, en speelde Rob met papa's golfclubs. Het gaf hem echt wel een kick omdat hij wist dat zijn vader woedend zou zijn als hij hem zou betrappen. Maar pa kwam zelden voor middernacht thuis, dus zoveel risico liep Rob ook weer niet. Hij had een echt golfparcours gecreëerd met plastic bekertjes als holes. Hole 8 was de moeilijkste. De golfbal moest eerst eerst over de stofzuiger vliegen en dan in zo’n bekertje belanden.

Bij de derde poging slaagde hij erin om de bal erover te krijgen…recht in de terrarium (eigenlijk een oude aquarium). Het glas brak gemakkelijk, en de hagedis vloog de woonkamer uit. Zijn moeder kwam woedend binnen en riep dat hij alle ramen en deuren moest sluiten. Maar de hagedis hebben ze nooit teruggevonden.

Het werd al laat en Rob's vader zou elk ogenblik thuis komen, dus ging hij met een bang hart naar boven en wachtte tot hij zou binnenkomen om hem een paar rake klappen te verkopen. Met die gedachte viel hij toen in slaap.

De volgende dag werd Rob wakker door geroep. Zijn moeder stond z’n vader uit te schelden voor rotte vis omdat hij in een dronken bui de terrarium had gebroken en de hagedis had laten ontsnappen. Zijn vader heeft nooit de waarheid gekend, en voelt zich waarschijnlijk nog altijd schuldig voor de dag toen de hagedis verdween.

Schat, ik heb goesting

Indien u bij het lezen van deze titel moet glimlachen, bent u waarschijnlijk een Vlaming.
Meer dan 3000 luisteraars van Radio 1 kozen namelijk dit woord als mooiste woord van de Nederlandse taal.
"Goesting" oftwel "zin, trek, lust" is eigenlijk geen standaardnederlandswoord. Volgens de dikke Van Dale behoort het woord namelijk tot de Belgisch-Nederlanse spreektaal.
De andere 9 genomineerde woorden waren :
geroezemoes, reutemeteut, oelewapper, verdonkeremanen, kittelorig, ledikant, klootjesdrogerij, poelepetaat en lichtekooi.
Indien u sommige van deze woorden niet begrijpt, mag u het altijd eens vragen.

Ook in andere landen werd een gelijkaardige verkiezing gehouden. Nederland koos voor "liefde". Een heel mooi concept, maar als woord vind ik het persoonlijk alles behalve mooi.
Engeland koos voor "mother". Opnieuw een heel mooi idee, maar het woord kan je moeilijk mooi noemen.
En de Duitsers gingen voor "häbseligkeiten" (hebbedingetjes).
Iedereen zijn "goesting" dus !

Bron : vrij naar een artikel uit De Zondag van 26/12/2004

Spiektips

Als je Christelijk bent, zeg dan dat je bij het proefwerk een bijbel moet hebben omdat je dat veel geluk brengt. Schrijf dan gewoon in de bijbel je antwoorden. Als dat niet lukt, zeg dan dat je uit Tsjernobyl afkomstige Russische hamster dood is gegaan en dat je uit verdriet een bijbel bij je moet hebben voor de steun. Als dat ook niet lukt zeg dan dat je oma langs kwam die wilde dat je Jehova werd en dat je een proefabonnement heb genomen

Spiektips

Ik heb een goeie tip voor jullie al heb je niet goed geleerd voor een proefwerk!!!

doe een dag voor je een proefwerk heb net alsof je snot verkouden bent. Doe een dag van tevoren op al je zakdoekjes(wel papieren in zo'n klein zakje anders kan het niet) alle antwoorden schrijven. Als je dan de volgende ochtend een antwoord niet weet doe je net of je je neus moet snuiten en haal je voorzichtig (heel langzaam anders kan je het antwoord niet lezen) de zakdoek naar je neus ondertussen kijk je ff het antwoord waar je bent en dan snuit je je neus al heb je het antwoord gelezen. en het werkt echt want een leraar of lerares gaat echt niet in dat snot lopen kijken of er spiekwoorden op staan. veel succes met je proefwerk en wedden dat je een tien haalt!

Alone again, naturally - Part 2

this article was first published in December 2004

About a year ago my relationship with R. ended. Six months later we were back together. We have known each other for 3 years now, and I guess we broke up at least 12 times, but got back again for different reasons.

But last week we broke up again, and this time it's for real. We had so little in common that it is a miracle that we survived so long. We were the textbook example of "opposites attract". She was 10 years older, had no interest whatsoever in my world, she liked to dance tango and salsa (which I don't) and when we went to the cinema she fell asleep if I chose the movie. I like my independence but she was constantly giving up hers.

You see, the main attraction in our relationship was the way we tried to make these differences work. In the end, it divided us.

The last three days I have locked myself up in my room, translating non-stop. And now I don't know where to go from here.
The plans we made for Xmas & New Year, the dinner invitations, the promises we both made to other people...everything is cancelled.
And now I'm alone again. And lonely.

It reminds me of a saying by Karl Kraus : "One's need for loneliness is not satisfied if one sits at a table alone. There must be empty chairs as well."

Je weet dat je in 2009 leeft als...

1. Je per ongeluk je Pincode intoetst op de magnetron...
2. Je in geen jaren 'patience' met echte kaarten hebt gespeeld...
3. Je 15 telefoonnummers hebt van een familie met drie personen...
4. Je e-mail stuurt aan de persoon die naast je zit...
5. Je geen contact meer hebt met oude vrienden, omdat je hun e-mailadressen kwijt bent...
6. Je thuis komt en nog steeds de telefoon opneemt met je 'werkstem'...
7. Je nog steeds een '0' draait als je van huis uit telefoneert...
8. Je vier jaar lang achter hetzelfde bureau hebt gewerkt, maar voor drie verschillende bedrijven...
10. Je baas jouw werk niet kan doen...
11. Je je familie belt om te kijken of ze thuis zijn, terwijl je de oprit in komt rijden...
12. Alle reclame op TV een internetadres heeft...
13. Het van huis weggaan zonder mobieltje, die je de eerste 10,20,40 jaar van je leven niet had, paniek veroorzaakt en dat je vervolgens teruggaat om hem op te halen...
14. Het eerste wat je 's ochtends doet is 'online' gaan, zelfs nog voordat je koffie gehaald hebt...
15. Je een 'smile' op z'n kant legt om te glimlachen...
16. Je dit leest, knikt en glimlacht...
17. En nog erger; je precies weet naar wie je dit mailtje door gaat sturen...
18. Je het te druk hebt om te merken dat er geen nr.9 bestaat in deze lijst...
19. Je daadwerkelijk omhoog gescrolld bent om te checken of er echt geen nr.9 was...
20. En je nu om jezelf zit te lachen

spiektips

Als je je proefwerk terug krijgt, schrijf dan met de rode pen een extra fout op, bij iets wat eigenlijk helemaal niet fout is. Ga dan naar de leraar en vraag wat daar fout aan is. "Niks." zal de leraar waarschijnlijk zeggen, en het daarna als een fout van hem/haar beschouwen, en dus je cijfer verhogen!

A Bull in Spain

This article was first published on 19/11/2004

I just came back from my two-weeks travelling through Spain. Here is a picture I took on a mountain top in Andalusia.

Here is a little history about these famous bulls :

Anyone who travels around Spain cannot help but see the giant black bulls which stand on the hill tops. These bulls are the trademark of a famous Spanish company producing brandy and sherry, Osborne. The bulls, which originally varied in size, were placed near roads by the Osbourne company and carried advertising messages for their products.

Over a period of time they became accepted as a symbol of Spain to such a degree that they were taken over by the Government for this purpose. They are now maintained by the governement, the advertising messages have been removed (not always succcesfully - just look closely at the picture) and their size has been standardised at around 10 meters in height. This is about the height of a three storey house and, standing on hilltops as they do, are visible for miles around

Favourite Holiday

What is your favourite kind of holiday ?

Relaxing on the beach in Belize, Clubbing on Ibiza, Trekking in the Himalayas, Art in Florence and Madrid,...or something completely different ?

Het Antwoord op mijn Vragen

Luc De Vos kon het zo mooi verwoorden: "Ik zag je voor het eerst bij het zwembad met je moeder". Het was alsof hij over jou en mij zong, over die eerste keer tijdens de zomer in het nieuwe millenium.

De zon stond al laag aan de horizon en de meesten waren naar huis gegaan. Zomerse avonden in Vlaanderen zijn niet altijd zo warm als je je ze wenst te herinneren. Je stond je daar af te drogen, je moeder zeurde over de aanwezigheid van één of andere pummel die maar bleef plakken rond haar mooie lijf en je vader was al lang naar huis.

Mijn eerste reactie was eenvoudig: ik moest uitzoeken waar je woonde, wat je leuk vond, wat je lievelingseten was. Als ik die drie waardevolle stukjes informatie had, dan kon ik je ‘onverwacht’ tegen het lijf lopen, een aangename conversatie beginnen, je uitnodigen naar een leuk restaurant.

Ik wou dat ik een vlieg was, ik wou dat ik bij jou kon zijn op elk moment van de dag, ontdekken of je liever rode dan wel witte wijn drinkt, welke spelletjes je speelt, welke muziek er op je iPod staat. Als ik je daar zie wandelen met dat raadselachtige glimlachje op je gelaat, je ogen die de wereld aankijken en die handen die nonchalant over je borsten strelen – dan vraag ik me af waar je aan denkt. Wat zit er toch in die handtas, in dat kleine doosje, wat zit er in die pil?

…

In de bus zit ik achter haar, de geur van Pantène prikkelt mijn neus en doet me denken aan de Magnoliastraat in Gent. Herinneringen komen terug zoals in ‘Op Zoek naar de Verloren Tijd’ en ik vind het moeilijk me te concentreren. Ik hoor haar praten tegen haar moeder – waarom praat ze toch zo stil? Zo stil, zo stil…

Ik heb zoveel vragen, en zo weinig tijd. En als ik de antwoorden heb, dan zal ik veranderen. Ik zal andere kleren dragen, naar de kapper gaan, ik volg mijn nieuwe liefde en ik verander van gezicht. Ik zou alles voor haar doen, mijn wagen verkopen, vegetariër worden, Frans leren. Alles doe ik – voor haar.

Het plan is duidelijk nu, het lijkt zo eenvoudig terwijl ik je haar aanraak en je moeder haar klaagzang aanhoor. De bus rijdt door mijn straat en ik blijf zitten, ik wil weten waar je woont. Ik zal je volgen hoever je ook mag reizen, tot in Laken of Jette of zelfs Ninove.

Ze stappen uit en gaan een rijtjeshuis binnen. De naam op de bel klinkt exotisch, eroïsch, erotisch. Instituut Magnolia. Dit is een teken. Een teken dat mijn levensweg zonet een scherpe bocht heeft genomen. Maar ik volg het nieuwe licht, ik verander van gedachten, ik volg mijn nieuwe liefde, en ik verander van gezicht.


-FVDB- mei 2009

Trendy Tuinkabouters

Krijg de meest trendy tuin door uw tuinkabouters uit te rusten met Rayban zonnebrillen en door hun vislijnen en bijltjes te vervangen door plastic pistolen.:crazy:

Verkeersagressie

Verkeersagressie kan gemakkelijk voorkomen worden. De volgende keer dat u een ongeval hebt, opent u gewoon uw armen en geeft u de andere chauffeur een dikke knuffel. Succes verzekerd !:crazy:

Spiektips

Plak met een plakbandje een spiekbrief op je gulp.
Zet hem iets omhoog, zodat je hem goed kan lezen.
Vraagt de leraar: ‘wat zit daar?’
Dan zeg je: ‘wat zit daar meestal?!’

Toiletgebruiken

Beëindig voor eens en altijd discussies met uw vrouw of vriendin. In plaats van de WC-bril naar beneden te laten, kan u beter in de wasbak plassen.:crazy:

Banks in Latvia

On my last trip I went to Latvia. This country, sandwiched between Estonia to the north and Lithuania to the south, gave me a very strange welcome.
Read on to find out !

My first stop in Latvia was in Liepaja, a nice seaside resort that must be quite boring in winter but very much alive in summer. Many people in the streets, nice wooden houses on the outskirts and Jugendstill in the centre. I had a very strange experience in the bank. I wanted to change British Pounds into Latvian Lats and I went to the biggest bank in town. I gave some bank notes, and this clerk examined them carefully. I mean, real carefully, not by putting them under an UV-light or holding them to the light, but by stroking them and examining every little detail. And then she said: “not good”. I thought: “oh my God, they gave me counterfeit money in the Belgian bank where I changed my money”. When I asked her what the problem was, she showed me the corner of the bank note. It was slightly torn. So it was not good. I laughed a little bit, and gave her another note. “Not Good”. Somebody had made a little mark on the note with a pen….so it was also not good for Latvian banks. Luckily I had some brand-new bank notes with me; otherwise I would have been in trouble. With my new money I bought myself a telephone card to call my HC contact, Alpiniste. And there I encountered my second miracle of my trip. This time, her name was Jana.
Maybe you remember that in Lithuania you had to dial an ‘8’ in front of the mobile number. Well, I wasn’t sure if this was the same case in Latvia, so I stopped the first person I met and asked her what I had to do to dial this number. She looked at the number and told me: “I know this number. It’s Alpiniste’s number. It’s my roommate”. I could not believe my luck. Of all the people I stopped in this street, Jana turned out to be my contact person’s best friend AND flatmate.
[adsense:]

Op zoek naar iets?

Hebt u al gemerkt dat als u iets zoekt, het zich steeds bevindt in de
laatste plaats waar je zou kijken ?
Vermijd dit probleem als volgt : nadat u het voorwerp gevonden hebt, blijft u nog ongeveer 2 minuten verder zoeken.
Op die manier lag het voorwerp NIET op de laatste plaats waar je hebt
gekeken.:crazy:

Tip voor kersverse moeders

Een tip voor borstvoedende moeders : steek een vers theezakje in uw beha na het geven van de borst. Dit zal de overtollige moedermelk absorberen, zodat u geen vervelende vlekken krijgt.
Maar wat nog beter is : na een lange werkdag kan u het theezakje in heet water zetten, en dan hebt u lekker zoete thee MET melk !:crazy:

A meeting of a Lifetime

this article was first published in October 2004

Sometimes you meet people who change your life for ever, sometimes it only takes a second.
Here is an example of a split second decision : do I stop for two hitch-hikers or not ?

Read on to find out what happened in Estonia, about one month ago :

When I left Viljandi I saw two girls hitch-hiking. When I told them I was going to Tallinn (about 160 km to the north) they were very happy and what should have been a long, boring journey suddenly became the greatest fun I ever had while picking up hitch-hikers. Kadri and Karita are both 19-year old students at Viljandi university where they study social and cultural sciences (or something similar, I don’t really recall the correct title). And they were going back home for the weekend. I asked them the usual questions I always ask hitch-hikers (where are you from ? where are you going to ? what is the meaning of life ?) but pretty soon it turned out that they were much more interested in me than usually. They wanted to know everything about Belgium and the differences between Estonia and my country, and we were having a really interesting conversation. Kadri didn’t say much but Karita was a chatter-box, even if she didn’t feel very comfortable in English. I really felt she wanted to ask and say so many things, but this language barrier was stopping her. She put in a CD with Estonian music (Sirri Sisask, a singer/songwriter with a very special voice, a bit like Norah Jones. After that I put on a Belgian CD with music by Clouseau, Jaques Brel and dEUS to give her an idea of our music. Karita even sang two songs for me, it was so beautiful and I tried not to become too emotional.
Karita and I really felt on the same wave length.

I think Leonard Cohen wrote a song about this moment:

And just when you mean to tell her
That you have no love to give her
Then she gets you on her wavelength
And she lets the river answer
That you've always been her lover

And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know that she will trust you
For you've touched her perfect body with your mind

Berlin Love Parade

We all travel for different reasons. Some to learn, others to forget. Some people like the sea, others the sun, maybe occasionally even the sex. But the most interesting trips are those you do out of passion. A passion to experience a new kind of life. Just read what happened to Regita, a Lithuanian girl I met on my travels recently

"I remember I once went to Berlin to see the Love Parade. I had never been in Europe before and it was the first time I decided to travel alone. I had met someone through the internet, and he was going to come along, but of course he didn't show up.

I really didn't have a choice. I am not the kind of girl to go back home and say to everybody that I couldn't go because some guy didn't show up.
I took my backpack, my sleeping bag and some money and went out to the nearest petrol station. Pretty soon I was hitching rides all the way to Berlin.
Unfortunately my last driver left me in the middle of the night on a parking, with no credit card, no German money, people didn't speak English, hotels were too expensive and I had nowhere to sleep

I started to look for a place to sleep on the ground when suddenly I saw a man on a motorbike who didn't understand English, but two words he understood : Berlin and Love Parade. After 15 minutes on the back of his bike I was in the middle of Berlin, again thinking where to sleep.

I went to the underground to sleep on a bench but I couldn't relax and then I decided to ask someone in a small bookstall if I could sleep in her shop on the floor. I was so happy that the next day I gave her waffles from Lithuania !

The next day I met a boy from Lithuania and we spent a wonderful time that I will never forget. Together we visited Berlin's most famous places, and went to the love parade. After that I had to get back to work again but on the way back in Poland a man left me in the middle of the forest because I didn't have enough money to pay him.

I did not despair and near the woods I saw a farm where I could sleep and continue my trip.
When I came to my workplace nobody mentioned that I was a little bit late.
So everything ended well, another new experience to my life"
[adsense:]

Dure Hardbacks

Waarom veel geld betalen voor een hardback ? stop gewoon je paperback in de diepvries gedurende 3 uur.:crazy:

8 Steps for a Successful Date

I recently went on a trip to the Baltic, and in Lithuania I met a girl called Audra, who was a little bit naughty, but in a good way.

Let me give you an example: When we went to a Jazz Club called Kurpiai, I noticed a beautiful Lithuanian girl who was flirting (or being flirted to, I’m sometimes not sure about this) with an older Danish guy. They were speaking English, the international language of love (ahum) and it was funny to observe how these two strangers were following the 8 steps for a successful date, as written in the book: “8 steps for a successful date”.

Step 1: establish eye-contact
Step 2: talk to her
Step 3: ask her name
Step 4: touch her accidentally
Step 5: ask her how to say ‘good day’ in Lithuanian
Step 6: ask her how to say ‘I love you’ in Lithuanian
Step 7: stroke her hair, or chin, or cheek
Step 8: pay and ask if she wants to go somewhere else, where they could talk

Of course Audra and I could not comment on these people out loud, so she devised a great way of communication: in Lithuanian bars you have a lot of napkins. I mean, literally a whole bunch. So we wrote all our thoughts, comments and naughty ideas on these napkins. I remember now that Audra took these napkins with her. I’m sure she’ll blackmail me one day with them ;-).
[adsense:]

Tip voor valsmunters

Respecteer steeds de vorm en de kleur ! (ronde of driehoekige briefjes zijn uit den boze, vierkante munten kunnen in Malawi) :crazy:

Tip voor Stewardessen

Stewardessen weten vast en zeker hoe moeilijk het is om met zo'n trolley door de middengang van het vliegtuig te rijden. Ellebogen, voeten en te kleine gangen zijn een dagelijkse pest.
Los dit probleem op door (vooraleer u opstijgt) de randen van het karretje goed in te smeren met olijfolie. Zo kan u eenvoudigweg door de gangen glijden.:crazy:

Goede Peder

Koot: Wij waren ook eerst van plan om ons Goede Peder te noemen. Gewoon, Goede Peder.
Bie: Goede Peder...?
Koot: Ja, Goede Peder, om dat respect voor de peer, voor het vruchtgebruik in het algemeen een beetje op te vijzelen.
Bie: Maar hoe komt u bij Goede Peder?
Koot: Omdat peer was oorspronkelijk peder. Tegen een peer zei je peder.
Bie: Zoals weer weder was?
Koot: Ha, lekker pedertje. Dat zei je vroeger.
Bie: Het weer weder...
Koot: Weer was weder, precies.
Bie: Ja, ja...

Koot: Heer was tot diep in de zestiende eeuw nog heder. Dus dan kwam je iemand tegen op straat met een peer, met een peder, een heder met een peder, dan zei je: goedemorgen mijnheder, het is mij een grote eder, en smaakt de peder?
Bie: Ja ja...
Koot: Dat is allemaal weggezakt.
Bie: Daarover dan graag een volgende...eeeh...keder...
Koot: Nou, maar daarom nog even zeggen dat keder op keder zie je dus gebeuren dat mensen bepaalde afweder hebben van een halfzachte sfeder. Waarin men te zeder probedert om bepaalde door de economische atmosfeder gecreëderde drijfvederen te trotsederen. Daar gaat het mij om, zonder meder. Kijk, waneder er niet langer zou worden getolerederd dat wij niet in het geweder willen komen tegen het door grootschutters gemaskederde, en vaak met smedergeld gedestillederde hoor, en florederende gewoontes af te lederen, dan houdt alles op.
Bie: Nou, ik dank u... zeder...

Tip om uw hond goed af te richten

Doe alsof uw hond goed afgericht is door hem te bevelen wat hij net aan het doen is.

Succes gegarandeerd ! :crazy:

Limburgse kermissen

Gelezen in een mail van G. uit Alken (Belgisch Limburg) :
"Een kermis is een geseling waard"

Welke alternatieven kunnen jullie nog bedenken ?
Ik begin met : "No pain, No gain"

Rolstoelatleten

Tip voor coaches van rolstoelatleten :
Ga dit jaar niet naar Lourdes met uw team. U zou wel eens belangrijke spelers kunnen verliezen ! :crazy:

Liefde is...Samen naar de Plastische Chirurg

Steeds meer stellen gaan samen naar de plastisch chirurg. Velen hebben daarbij het echtpaar David en Victoria Beckham voor ogen en hopen ook zo rijk en beroemd en gelukkig te worden. Dat blijkt uit een onderzoek van een Britse keten van particuliere klinieken. De Britse krant The Daily Mail heeft de resultaten maandag gepubliceerd.

De populairste behandeling waar stellen samen om vragen zijn grotere borsten voor haar, en liposuctie voor hem. Van honderd vrouwelijke patiënten gaven er dertien aan de operatie van hun man cadeau te krijgen. Een kwart van de bezoekende cliënten vertelde dat zijn of haar partner ook al iets aan het lichaam had laten verbouwen.

En u ? Wat zou u veranderen ?...of wat zou u aan uw partner willen veranderen ?

De Antwoorden op al mijn Vragen

Luc De Vos kon het zo mooi verwoorden: "Ik zag je voor het eerst bij het zwembad met je moeder". Het was alsof hij over jou en mij zong, over die eerste keer tijdens de zomer in het nieuwe millenium.

De zon stond al laag aan de horizon en de meesten waren naar huis gegaan. Zomerse avonden in Vlaanderen zijn niet altijd zo warm als je je ze wenst te herinneren. Je stond je daar af te drogen, je moeder zeurde over de aanwezigheid van één of andere pummel die maar bleef plakken rond haar mooie lijf en je vader was al lang naar huis.

Mijn eerste reactie was eenvoudig: ik moest uitzoeken waar je woonde, wat je leuk vond, wat je lievelingseten was. Als ik die drie waardevolle stukjes informatie had, dan kon ik je ‘onverwacht’ tegen het lijf lopen, een aangename conversatie beginnen, je uitnodigen naar een leuk restaurant.

Ik wou dat ik een vlieg was, ik wou dat ik bij jou kon zijn op elk moment van de dag, ontdekken of je liever rode dan wel witte wij drinkt, welke spelletjes je speelt, welke muziek er op je iPod staat. Als ik je daar zie wandelen met dat raadselachtige glimlachje op je gelaat, je ogen die de wereld aankijken en die handen die nonchalant over je borsten strelen – dan vraag ik me af waar je aan denkt. Wat zit er toch in die handtas, in dat kleine doosje, wat zit er in die pil?

…

In de bus zit ik achter haar, de geur van Pantène prikkelt mijn neus en doet me denken aan de Magnoliastraat in Gent. Herinneringen komen terug zoals in ‘Op Zoek naar de Verloren Tijd’ en ik vind het moeilijk me te concentreren. Ik hoor haar praten tegen haar moeder – waarom praat ze toch zo stil? Zo stil, zo stil…

Ik heb zoveel vragen, en zo weinig tijd. En als ik de antwoorden heb, dan zal ik veranderen. Ik zal andere kleren dragen, naar de kapper gaan, ik volg mijn nieuwe liefde en ik verander van gezicht. Ik zou alles voor haar doen, mijn wagen verkopen, vegetariër worden, Frans leren. Alles doe ik – voor haar.

Het plan is duidelijk nu, het lijkt zo eenvoudig terwijl ik je haar aanraak en je moeder haar klaagzang aanhoor. De bus rijdt door mijn straat en ik blijf zitten, ik wil weten waar je woont. Ik zal je volgen hoever je ook mag reizen, tot in Laken of Jette of zelfs Ninove.

Ze stappen uit en gaan een rijtjeshuis binnen. De naam op de bel klinkt exotisch, eroïsch, erotisch. Instituut Magnolia. Dit is een teken. Een teken dat mijn levensweg zonet een scherpe bocht heeft genomen. Maar ik volg het nieuwe licht, ik verander van gedachten, ik volg mijn nieuwe liefde, en ik verander van gezicht.

Waar kan ik een cursus ESTS downloaden?

Onderstaand artikel werd eerst gepubliceerd in 2005, maar is nog steeds actueel

Hey, ik ben een leek als het gaat over P2P, file-sharing, Kazzaa, bittorrent en andere programma's om dingen langs het net aan te bieden, maar is er iemand die weet of er ergens een site of programma bestaat waar je taalcursussen kan downloaden (assimil, linguaphone, je weet wel wat ik bedoel).

Ik moet dringend een crashcourse Ests hebben en in de bibliotheek hebben ze dat niet ('t is wel één van de officiële talen van de Europese Unie, maar zo modern zijn ze nog niet...swahili hebben ze wel, maar daar kan ik niet veel mee beginnen).

Best Science Fiction Movie ever...

The top 10 looks like this :
1. Blade Runner
2. 2001: A Space Odyssey
3. Star Wars (A New Hope - Episode IV)
4. The Empire Strikes Back (Episode V)
5. Alien
6. Solaris (original by Tarkovsky)
7. Terminator 2
8. The Day the Earth Stood Still
9. War of the Worlds
10. The Matrix

any of your favourites missing ?

Britney Spears' Quotes

"It's really kinda cool to just be really creative and create something really cool."

“This is the life I always wanted to have. Maybe I’ll go to college someday, for that knowledge, but I definitely think making music always will be the most important thing in my life.”

“‘Hit me one more time’ doesn’t mean physically hit me! I think it’s kind of funny that people would actually think that’s what it meant.”
-Britney Spears

Vervelende Schaduwen

Hebt u in de zomer ook last van vervelende schaduwen als u gaat wandelen ?
Verwijder deze eenvoudig door steeds een sterke zaklamp bij u te hebben. Hiermee kan u zelfs de hardnekkigste schaduwen laten verdwijnen.:crazy:

Denk aan de toekomst

Schrijf de juiste prijs op van alles wat je koopt.
Op die manier kan men zijn kleinkinderen binnen 50 jaar accurater vervelen. :crazy:

Japanese replacements for Microsoft error messages

In Japan, they have replaced the impersonal and unhelpful Microsoft error
messages with Haiku poetry messages. Haiku poetry has strict construction
rules - each poem has only 17 syllables; 5 syllables in the first, 7 in the
second, 5 in the third. They are used to communicate a timeless message,
often achieving a wistful, yearning and powerful insight through extreme
brevity.

Here are some examples : maybe it will inspire you to submit your own ?

The Web site you seek
Cannot be located, but
Countless more exist.

Mijn grootvader en ik

Mijn grootvader heeft me altijd gewaarschuwd tegen het gevaar van twee potloden in mijn broekzak te dragen.
Jongen, zei m'n opa altijd : draag nooit twee potloden in je broekzak ! Terwijl je loopt om je bus te halen, kunnen ze tegen elkaar schuren en vuur vatten ! Je zou niet de eerste jongen zijn die in brand vliegt vanwege twee potloden in zijn broekzak.

Mijn grootvader is nu al enkele jaren dood, maar het is ongetwijfeld dankzij hem dat ik nooit in brand ben gevlogen terwijl ik de bus probeerde te halen.
Dank je grootvader, ik zal je nooit vergeten !

God, geef mij een teken!

"If only God would give me some clear sign! Like making a large deposit in my name at a Swiss bank."
-- Woody Allen --

James Bond

Dames, creëer wat meer actie in uw leven door naar uw echtgenoot te kijken door een leeg wc-rolletje. Zo lijkt het dat James Bond in uw slaapkamer zit. :crazy:

Waarom vallen vrouwen op de verkeerde mannen?

Ik heb een vriendin, Katja. Geen echte vriendin, maar meer een maatje. Een platonische collega. Zo iemand waar je goede raad aan geeft, een dikke knuffel en één enkele keer iets meer. Maar dat was een fout, ik geef het toe. Met maatjes ga je beter niet naar bed.
Maar wat ik vandaag wil vertellen, heeft niets te maken met onze eenmalige, onherhaalbare en louter vriendschappelijke one-night-stand.
Nee, vandaag wil ik het hebben over haar nieuwe vriend. Laten we hem voor de gemakkelijkheid Robin noemen. Niet omdat hij van de armen steelt en aan de rijken geeft, maar omdat hij lijkt op Kevin Costner. "Een goede keuze", hoor ik u denken, "ik wil Kevin wel elke nacht in mijn bed". Maar dan ken je deze Robin nog niet. Deze Robin is bijna net zo erg als haar vorige twee minnaars, Reginald I en Reginald II.
Nee, ze waren niet van adel, die twee, maar Katja hield blijkbaar van mannen met de naam Reginald.

Tafelhouderij 't Zwart Schaap

Paddenbroekstraat 9 - 1755 GOOIK Tel. : 054/56.88.62

Open : van woensdag tot en met zondag. Reservatie verplicht !
Belgische en Franse keuken in het Pajottenland

Eén van de beste restaurants waar ik al geweest ben. Vriendelijke en heel verzorgde dienst, héél lekker eten en erg originele ingrediënten waar ik nog nooit van gehoord had. Zeekool. Kasumi Kool. Paksoi. En nog een heleboel andere heerlijke dingen.
De presentatie is fantastisch, de echte verse smaken nog meer.
Iets duurder dan een 'gewoon' restaurant maar ook niet veel duurder. Voor 70 euro heb je voorgerecht, soep, hoofdschotel, dessert en koffie met aangepaste wijnen.
Enig minpunt : de kok staat er alleen voor, en dus duurt het lang. Heel lang. 4 à 5 uur moet je toch rekenen voor een volledig menu

Nooit meer wenen

artikel voor het eerst gepubliceerd in 20004

Binnenkort komt een nieuw soort ui op de markt waarvoor geen traan meer gelaten zal worden. Bij het schillen ervan blijven de ogen namelijk droog.
De Supasweet ui ligt deze maand in Groot-Brittannië in de winkels en zou zoeter en milder zijn en -handig- geen tranen meer in de ogen brengen. “De ui heeft een opmerkelijk bleke dunne schil, een knapperige textuur en is gemakkelijk te schillen en te bereiden”, zegt kweker Paul Cripsey, uit Bedfordshire. "Ze zijn ook heerlijk om rauw te eten.”
Gerenommeerde Britse koks stellen zich echter vragen bij de nieuwe groente. Ze betwijfelen of een mildere versie van de ui wel hetzelfde effect zal hebben in hun gerechten. Volgens hen is de goede oude traditionele ui niet vervangbaar. Het snotteren nemen ze er maar bij.

En u ? Welke tips of trukjes kent u om niet te huilen bij het snipperen van uien ?

Ga over je Grenzen heen

"Als je geboren wordt, ga je door een soort poort heen. Die is eigenlijk te klein, maar je moet er doorheen...en dan opent zich een gigantische ruimte. Dat proces herhaalt zich telkens, op een andere manier. Elke keer dat je in je leven een soort stilstaande fase hebt, of gedeprimeerd bent, zit je vlak voor zo'n punt. Je beweegt naar zo'n fuik toe en je denkt : daar kan ik niet doorheen. Maar je moet wel en daarna ontdek je weer oneindige mogelijkheden.
Dat soort perioden heeft zo'n belangrijke functie. Je mag nooit denken "hier kom ik niet doorheen". Je moet altijd proberen over je eigen grenzen te gaan.

-Stef Bos-

13 is een ongeluksgetal

In de hele wereld wordt gehuiverd als het weer eens vrijdag de 13de is.

Juist of fout ?


Wel, het antwoord is eigenlijk dat het niet juist is. In Japan bijvoorbeeld is het ongeluksgetal vier. Het woord voor vier,shi, betekent in het Japans eveneens dood. In heel Japan kan je nergens een hotelkamer of vliegtuigstoel reserveren met nummer vier.
In Italië is niet vrijdag de dertiende, maar vrijdag de zeventiende de nationale ongeluksdag. Van de Romeinse cijfers waarmee zeventien (xvii) wordt gevormd, kan ook het woord vixi gemaakt worden, hetgeen in het Latijn 'ik ben dood' betekent. Om deze reden is er in heel Italië geen Renault 17 te koop; die heet daar Renault 117.

BeWelcome

I have been a member of BeWelcome for almost 2 years now, and I consider this community to be te best thing that ever happened to me.

The concept is simple : if you love meeting people, if you like travelling, if you want to practice your language skills, if you believe that peace can only be obtained by mutual respect and understanding, then this club is for YOU !

The aim of Bewelcome is all about bringing people together - hosts and guests, travelers and locals. Thousands of BW members around the world help each other when they are traveling - be it with accommodation for the night, sharing information on the forum, offer to make food or give a guided tour through town. Joining is free, takes just a minute and everyone is welcome. Members can look at each other's profiles, send messages and post comments about their experience on the website.

The club is run by volunteers and members who believe: by bringing travelers in touch with people in the place they visit, and by giving "locals" a chance to meet people from other cultures we can increase intercultural understanding and strengthen the peace on our planet.

Why not join - join our friendly online hospitality exchange organization! You will meet friendly people and find free accommodation when you travel to any corner of the world. There are no obligations (you do not have to host anyone at your home if you don't want to!), membership is free and we would love to have you in our world wide web of friendly people!"

And if you do, you can check my profile : thorgal67 !

Verkeersagressie, een moderne kwaal

Bent u, net zoals ik, ook al het slachtoffer geworden van verkeersagressie ? Het is een echte plaag tegenwoordig waar men zich op een relatief gemakkelijke én goedkope manier kan tegen verdedigen. In de handel is er namelijk een middeltje te koop dat potentiële agressors meteen het zwijgen oplegt : de baseball-knuppel.


Gedaan met agressieve voetgangers die te pas en te onpas op het zebrapad lopen, weg met oude vrouwtjes op fietsen die uw BWM de pas afsnijden, nooit meer vervelende 2Pk’s en Mazda 121’s die aan een slakkegangetje op de autosnelweg tuffen. Nee, de trouwe bezitter van een USA TODAY- Baseball-knuppel (adviesprijs 49,99 euro, verkrijgbaar in eikenhout, aluminium en staalijzer) moet zich nooit meer druk maken. Eén klap van deze perfect uitgebalanceerde jongen en de stress vloeit zo uit je lichaam. En uit het lichaam van de agressor natuurlijk ook.

Uw reporter heeft de proef op de som genomen en de resultaten zijn verbluffend te noemen. Niet alleen is het een oplossing tegen verkeersagressie, maar ook andere vervelende situaties worden snel en doeltreffend uit de wereld geholpen. Leest u maar even wat er op een doordeweekse dag in Mechelen allemaal gebeurt.

09.23 Ik rijd voorbij de Romboutstoren en een oude man steekt tergend langzaam over, geholpen door een witte stok. Blind én stokoud, zulke mensen zouden toch niet meer in het verkeer mogen komen ! Het voetgangerslicht is groen (ik weet niet hoe hij dat kan zien, hij is toch blind ?) maar hij is nog maar halverwege als het licht op rood springt. Ik stap stilletjes uit omdat ik heb gelezen dat blinden goed kunnen horen, en sluip achter hem aan. Bijna is hij aan de overkant maar dan steek ik vliegensvlug mijn honkbalknuppel tussen zijn benen. Het toeval wil nu dat er een enorme drol op het voetpad lag, en hij valt daar pal met zijn gezicht in ! Hahaha, echt waar, ik verzin zo iets niet hoor !

09.45 Ik rij door het rood en zie dat er een onbemande camera opgesteld staat aan de andere kant van de straat. Nu zijn er mensen die beweren dat onbemande camera’s officieel goedgekeurd zijn, maar ik lees soms het Staatsblad en daar stond er niets over in. Ik steek dus mijn knuppel door mijn raam zoals een ridder zijn lans neemt bij een duel, en ik geef terwijl ik voorbijrijd een enorme slag tegen die camera. Dat kastje, dat meer dan 750 euro kost aan belastingsgeld vliegt in honderden, nee duizenden stukjes over de IJzerleenbrug in het water. Dat zal ze leren van de wet te overtreden !

10.36 Een bedelaar zit aan de ingang van een sjieke winkel op de Bruul. Het is verdomme aan het vriezen en in plaats van zijn hoed op te zetten, ligt dat stukje textiel een meter of zo van hem vandaan, bijna tot de rand gevuld met muntjes. Ik bedoel maar, wie weet is hij miljonair en bedriegt hij alle voorbijgangers ? Andere mensen moeten werken om hun dagelijks brood op de plank te brengen, maar zo’n armoedezaaier wordt rijk door op zijn kont te zitten. Nee, van zo’n profiteurs begint mijn bloed te koken. Ik neem mijn favoriete golfpositie aan, buig m’n benen lichtjes en sla als een echte pro zijn hoed 50 meter ver. Al die muntjes die over de winkelstraat rolden, een prachtig zicht ! Dat stuk vuil wilde dan nog eventjes met mij vechten maar enkele zuiver geplaatste stokslagen later zong hij een toontje lager. Hij mag tevreden zijn dan ik zijn oogballen niet aan m’n stok heb gerijgd.

17.59 Ik wilde nog vlug even binnenspringen in de krantenwinkel om mijn lottoformulier te valideren. Maar volgens die lul achter de toonbank ben ik 1 minuut te laat terwijl hij demonstratief naar de klok wijst en schaapachtig glimlacht. Ik heb godverdomme een Rolex van 1250 euro frank en die eikel beweert dat die 1 minuut vertraging heeft ! Ik schat de afstand tussen mijn linkerhand en de IKEA-klok die boven het rek met Playboys en andere rukblaadjes hangt, en met een slag waar Indiana Jones jaloers op zou zijn vliegt de wijzerplaat door de winkel. Dank u God voor het uitvinden van het honkbalspel.

19.45 Zo, mijn dag als reporter zit er weer op. Ik heb wel zin om naar de film te gaan maar als blijkt dat mijn protonkaart niet geactepteerd wordt aan de ingang van de bioscoop word ik woedend. Voor de eerste keer die dag laat ik me een beetje gaan en begin die vrouw achter de kassa uit te schelden voor rotte vis. Ik neem mijn miniknuppel (19,99 euro, 23 cm lang uit massief eikenhout) uit een speciale zak die mijn vrouw in mijn regenjas genaaid heeft, en sla met een vloeiende beweging de vingerkootjes van de cassière aan diggelen. En u raadt het al, die koe begint als een varken te krijsen, dus heb ik haar maar vlug doen zwijgen met een welgemikte slag in de nek.

Als u vindt dat 49,99 euro teveel is, dan kan u er natuurlijk zelf eentje maken.
Benodigdheden :
1 houten stok van 1 m. (bijvoorbeeld biljart-of snookerkeu)
350 cl lood
1 boormachine
Zo gaat u tewerk : U boort in de houten stok van boven naar beneden een holte van ongeveer 45 cm lengte en 1 cm breedte. Tegelijkertijdbrengt u een klomp lood aan de kook. Daarna giet u het hete, vloeibare lood in de stok. U legt de stok in de koelkast en een uurtje later is hij klaar.

Veel plezier !

George W. Bush Quotes

Hij is al een tijdje van het politiek toneel verdwenen in de Verenigde Staten, en we wachten op Barack Obama om er ook enkele te maken, maar hier zijn nog een paar leuke quotes van George W. Bush:

"I'm a patient man. And when I say I'm a patient man, I mean I'm a patient man."

"This is Preservation Month. I appreciate preservation. It's what you do when you run for president. You gotta preserve."

"To those of you who received honours, awards and distinctions, I say well done. And to the C students, I say you, too, can be president of the United States."

"What I'm against is quotas. I'm against hard quotas, quotas that basically delineate based upon whatever. However they delineate, quotas, I think, vulcanize society."

"When I take action, I'm not going to fire a $2 million missile at a $10 empty tent and hit a camel in the butt. It's going to be decisive."

Bespaar op een cheeseburger

De volgende keer dat u naar een McDonalds of Quick gaat, is het raadzaam een sneetje cheddar mee te nemen. Als u dan een gewone hamburger bestelt, kan u de kaas ertussen doen en : hey presto ! een Cheeseburger voor de fractie van de prijs ! :crazy:

De Dalai Lama over Liefde

"Begin bij je thuis. Zorg ervoor dat thuis een vredige haven is. Dat mensen goed voor elkaar zorgen. Die sfeer draag je uit naar je buurt, naar je gemeenschap, je land en daarna de wereld. Als je wilt dat er iets gebeurt, moet je bij jezelf beginnen. Zonder liefde verkeert de menselijke gemeenschap in een zeer moeilijke situatie. Zonder liefde zullen we in de toekomst enorme problemen krijgen. Liefde is de kern van menselijk leven.

--His Holiness Dalai Lama --