De Geheimen van het Huwelijk

Op 27 maart trouwen mijn vrouw en ik nogmaals, en deze keer in het echt :) De vorige keer was in héél gesloten gezelschap (we waren met 8 volwassenen en 2 kindjes) voor een Duitse beambte, maar deze keer is het menens: voor God, Grimbergen en een hele reeks vrienden en familieleden. Om ons voor te bereiden op deze belangrijke dag, hebben we een relatiedag gevolgd in de abdij van Grimbergen.

We hadden vantevoren onze twijfels over hoe zo een relatiedag zou verlopen, maar we waren aangenaam verrast door de prettige sfeer en het gezelschap van ongeveer 10 andere koppels. Het enige vreemde was de openheid waarmee bepaalde aspecten van het huwelijk/samenwonen werden benaderd. Nooit verwacht dat men mij op de man af zou vragen of het bereiken van een orgasme een belangrijke rol speelde in mijn relatie :)

Long-Distance Relationships (LDR)

A couple of days ago some friends of mine were discussing the pros and cons of Long Distance Relationships. The concensus was that such relationships are doomed. Some of them give it 3 years, others are more optimistic and talk about 5.
I believe that if you really love someone, you can keep such a relationship alive for as long as you really want it. I mean, 500 km is not the end of the world, is it ?

And you ? Have you ever had a Long Distance Relationship ? And what were your remarks/experiences ?

Waarom vallen vrouwen op de verkeerde mannen? Deel 3

En zoals beloofd : het laatste deel uit het woelige liefdesleven van Katja.
Ze heeft een nieuwe vriend, Robin. Misschien denkt u dat ik jaloers ben ? Dat ik liever in Robin zijn plaats zou zijn ? Wel, dan vergist u zich. Ik wil niets liever dan dat Katja gelukkig is. Maar waarom oh waarom valt ze steeds voor die macho-charmeurs ? Wat is er zo fantastisch aan een vent die je als vloermat behandelt ? Kan iemand mij dit uitleggen, want ik begrijp het niet.

Voorbeeld : deze Robin woont nog bij zijn vrouw. Ze slapen nog in hetzelfde bed, maar hij stelt Katja gerust : hij draagt een pyjama en heeft al meer dan 2 jaar geen sex gehad met zijn vrouw. Hij wil haar wel verlaten, maar het is een moeilijke periode en hij wil eerst een appartement zoeken waar hij zichzelf terug kan herbronnen, en dan pas weggaan bij zijn vrouw.
Eerst vroeg hij uitstel tot St-Valentijn. Dan tot zijn dochter afstudeerde. Nu wacht ze al bijna twee jaar op hem, en als ik haar wil vertellen dat hij zijn vrouw waarschijnlijk nooit zal verlaten, dan keert Katja zich tegen mij en verdedigt hem nog meer.
Begrijp me goed, ik hou van Katja als vriendin, ze is echt een vrouw met een gouden hart en ik zou haar nooit als vriendin willen laten vallen.
Maar wat kan ik doen ?

Waarom vallen vrouwen op de verkeerde mannen? Deel 2

2 weken geleden had ik u beloofd iets meer te vertellen over Reginald II, de opvolger van Reginald I, de eerste vriend van katja.

Als u bedrogen wordt door iemand met de naam Reginald, zou u dan nog uitgaan met iemand met dezelfde naam ? Ik niet hoor, ik heb ooit een enorme bitch ontmoet die luisterde naar de naam Aurore (de horror, de horror !), en sindsdien vermijd ik alle Aurore's als de pest. Als u dit leest en uw naam is Aurore, dan mag u nu gerust stoppen, het heeft geen zin, echt niet !
Voor alle andere personen die niet Aurore heten : Reginald II was nog een slechtere keuze dan de eerste.

Misschien was het geen dief in de werkelijke zin van het woord, maar hij gebruikte en misbruikte zijn charmes en good looks om Katja volledig in te palmen. Natuurlijk mocht hij zonder huur bij haar komen inwonen. Natuurlijk betaalde ze zijn eten en kleine onkosten (biljartpartijtjes, reisjes enz...) want deze Reginald had wel een job, maar werd niet goed betaald. Als klap op de vuurpijl mocht hij in haar naam een autoverzekering nemen (hij had namelijk een bonus malus van hier tot in Tokyo), gaf ze hem een lening voor de aankoop van een Landrover en stond ze borg voor een bijkomende lening om zijn schulden af te betalen. Reginald II had namelijk schulden na het faillissement van zijn zaak.
U voelt mij waarschijnlijk al aankomen. De lijdensweg van Katja is 5 jaar later bijna ten einde. Ze zijn officiëel gescheiden. Ze heeft het hoederecht gekregen over hun dochtertje. En ze heeft een nieuwe vriend, Robin. Zal ze eindelijk het geluk vinden...??

Waarom maken sommige mensen twee keer dezelfde fout ? Waarom maken anderen drie keer een andere fout ? Wat kan ik doen om Katja te beschermen ?

Wordt vervolgd : binnen twee weken : het verhaal van Robin I

Love is in the Air...

This article was first published on Valentine's day, 2005

This is one of those St.Valentine days where I'm sitting alone at home, crying my heart out because nobody loves me...well, ok, I'm not really crying and I'm sure I won't be sitting alone at home but probably drinking in a pub...but the truth is that nobody loves me. Oh sure, there will be somewhere someone who likes me, maybe even loves me, but they don't know me as well as I wish they would. Maybe they love the image they see before them, the toughtful writer, the patient teacher, the star-struck traveller,...but am I really all that ? Am I maybe nothing more than a lonely person, looking for love in the wrong places.

Anyway, the reason why I'm writing this, is because everywhere you see these people who are in love, who walk hand in hand and who exchange all their bodily fluids as if St.Valentine is a special day. I just want to tell these people : happy St. Valentine ! Enjoy it while it lasts, because you cannot take it for granted.

I was in love not so long ago and I thought it was a love that would last forever. A love so strong that it would withstand the test of time, the troubles and the tears. But how wrong I was. I tried my best, but my best was not enough. And so I'm here again, heart-broken, alone and crying...

Let's just hope I don't have to write the same column again next year

Alone again, naturally - Part 2

this article was first published in December 2004

About a year ago my relationship with R. ended. Six months later we were back together. We have known each other for 3 years now, and I guess we broke up at least 12 times, but got back again for different reasons.

But last week we broke up again, and this time it's for real. We had so little in common that it is a miracle that we survived so long. We were the textbook example of "opposites attract". She was 10 years older, had no interest whatsoever in my world, she liked to dance tango and salsa (which I don't) and when we went to the cinema she fell asleep if I chose the movie. I like my independence but she was constantly giving up hers.

You see, the main attraction in our relationship was the way we tried to make these differences work. In the end, it divided us.

The last three days I have locked myself up in my room, translating non-stop. And now I don't know where to go from here.
The plans we made for Xmas & New Year, the dinner invitations, the promises we both made to other people...everything is cancelled.
And now I'm alone again. And lonely.

It reminds me of a saying by Karl Kraus : "One's need for loneliness is not satisfied if one sits at a table alone. There must be empty chairs as well."

Waarom vallen vrouwen op de verkeerde mannen?

Ik heb een vriendin, Katja. Geen echte vriendin, maar meer een maatje. Een platonische collega. Zo iemand waar je goede raad aan geeft, een dikke knuffel en één enkele keer iets meer. Maar dat was een fout, ik geef het toe. Met maatjes ga je beter niet naar bed.
Maar wat ik vandaag wil vertellen, heeft niets te maken met onze eenmalige, onherhaalbare en louter vriendschappelijke one-night-stand.
Nee, vandaag wil ik het hebben over haar nieuwe vriend. Laten we hem voor de gemakkelijkheid Robin noemen. Niet omdat hij van de armen steelt en aan de rijken geeft, maar omdat hij lijkt op Kevin Costner. "Een goede keuze", hoor ik u denken, "ik wil Kevin wel elke nacht in mijn bed". Maar dan ken je deze Robin nog niet. Deze Robin is bijna net zo erg als haar vorige twee minnaars, Reginald I en Reginald II.
Nee, ze waren niet van adel, die twee, maar Katja hield blijkbaar van mannen met de naam Reginald.

Koopjes in de Supermarkt der Liefde

Ik ben vorige week op zoek gegaan naar de vrouw van mijn leven. Ik had speciaal een dinsdagnamiddag vrij genomen, mijn beste kleren aangetrokken en was op stap gegaan. Om 13u00 stond ik al in hét rendez-vous punt bij uitstek : de Carrefour van Kraainem. Deze supermarkt staat bekend als een broeihaard van ongebluste lusten, van smeulende romantiek en rondvliegende hormonen.

Uit ervaring weet ik dat de mooiste vrouwen zich steeds bij de droge voeding of in de drankafdeling bevinden. Ik spoedde me dan ook door de rijen en het duurde niet lang of ik had ze gevonden : de vrouw van mijn leven. Een sympathiek meisje, achter in de twintig, reed met een halfvol karretje bij de droge voeding. Ik zag dat ze net een pak bloem had genomen en toen kreeg ik een briljante inval : ik reed als een gek door de gangetjes tot ik bij de zuivel kwam. Een pak melk later stond ik weer achter haar, ze was nog mooier dan tevoren. Ik bracht mijn karretje in positie, bekeek hoe ze zich bekoorlijk naar de kassa's begaf. Het was nu of nooit, het moment van de waarheid.

Ik vloog uit de startblokken en als een volleerde Michael Schumacher reed ik tegen haar karretje. Ik verontschuldigde me, keek haar in de ogen en zei : "ik zie dat u bloem hebt gekocht, en ik heb een liter melk. Zullen we pannenkoeken maken bij mij thuis ?"

Toen kwam haar man met een bak bier aangereden, en ik moest me uit de voeten maakte als de David Copperfield van de liefde. Opnieuw werd mijn hart gebroken.

En wat ik me dan afvraag : als ik al geen liefde kan vinden in een supermarkt, waar zal ik het dan wel vinden ?

Waarom vallen vrouwen altijd op de verkeerde mannen?

Ik heb een vriendin, Katja. Geen echte vriendin, maar meer een maatje. Een platonische collega. Zo iemand waar je goede raad aan geeft, een dikke knuffel en één enkele keer iets meer. Maar dat was een fout, ik geef het toe. Met maatjes ga je beter niet naar bed.
Maar wat ik vandaag wil vertellen, heeft niets te maken met onze eenmalige, onherhaalbare en louter vriendschappelijke one-night-stand.
Nee, vandaag wil ik het hebben over haar nieuwe vriend. Laten we hem voor de gemakkelijkheid Robin noemen. Niet omdat hij van de armen steelt en aan de rijken geeft, maar omdat hij lijkt op Kevin Costner. "Een goede keuze", hoor ik u denken, "ik wil Kevin wel elke nacht in mijn bed". Maar dan ken je deze Robin nog niet. Deze Robin is bijna net zo erg als haar vorige twee minnaars, Reginald I en Reginald II.
Nee, ze waren niet van adel, die twee, maar Katja hield blijkbaar van mannen met de naam Reginald.

De zin van het bestaan

Mijn nieuwe vriendin, waarvan ik echt hoop dat het wat met haar wordt, zei van de week iets waar ik nog steeds niet uit ben, hoe lang ik er ook over nadenk en wat volgens mij het antwoord op ontelbare vragen is.
Mozes Kriebel wat een briljante kop heeft die meid. En ook zo mooi.
Ze vroeg dus op een gegeven moment (en we hadden wat gerookt, maar dat stond erbuiten) :
wat zit er toch in zwart dat niet in wit zit ?
Het kan ook andersom geweest zijn, maar dat durf ik haar niet te vragen, want ze denkt dat ik intelligenter ben dan zij, ook omdat ik vijftien jaar ouder ben natuurlijk.

En dat wou ik zo zien te houden.

--Koos Koets--

Waarom Vrouwen denken dat Mannen liegen

Ik denk dat de meeste mannen niet kunnen liegen. Ofwel niet goed kunnen liegen. En als we het dan toch eens doen, dan vallen we door de mand. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik niet naar een feestje kan omdat ik naar de tandarts moet (terwijl ik eigenlijk naar een ander feest ga) dan komen ze er altijd weer achter. Misschien hebben vrouwen een zevende zintuig (het zesde is al achterhaald). Misschien zijn we zo eerlijk dat we te weinig kunnen oefenen.
Meisjes spieken ook gemakkelijker. Dat is statistisch bewezen. En als het niet zou zijn, dan zou het bewezen moeten worden.

Maar ik wijk af, ik wilde iets schrijven over eerlijkheid en de Man. Een tijdje geleden werd ik namelijk tot drie maal toe beschuldigd van een leugen. Een beschuldiging die nergens op gebaseerd was, alleen op wilde fantasieën van de vrouw die ze uitsprak. Ik voelde mij als Petrus die door Jezus terechtgewezen wordt, omdat hij hem drie maal zou verraden vooraleer de haan kraaide. Alleen, de vrouw die me beschuldigde is geen Jezus, en ik heb geen haan.

Laat ik de situatie even schetsen : ik had haar uitgenodigd bij mij thuis. Of zij had zich uitgenodigd. Dat is niet belangrijk, want ik vond het fijn dat ze bij mij was. Ze weet dat ik geen relatie heb. Toch niet met andere vrouwen. Ook niet met mannen, dat is niets voor mij. Gewoon, ik heb geen relatie. Eenvoudig, niet ?

Waarom had ik dan een doosje met chocolades op de tafel staan, in de vorm van een hart ? BESCHULDIGING NUMMER 1 : ik had die zeker gekregen van een vriendin !
De verklaring was nochtans logisch en vanzelfsprekend : ik had meegewerkt aan de organisatie van een rondleiding, en iedere deelnemer kreeg een doos met bonbons (pralines van Neuhaus voor de kenners onder jullie). En ik dus ook

Waarom had ik dan twee (lege) glazen Pisang staan in mijn badkamer ?
BESCHULDING NUMMER 2 : ik had een bad genomen met een vriendin terwijl we aan het drinken waren.
Nu nodig ik iedereen uit om eens naar mijn badkamer te komen kijken. Echt, je hoeft geen afspraak te maken, kom gerust af. Dat is zo'n bad waar ik dus met moeite zelf in kan, laat staan met z'n tweeën. Voor alle mijn ex-en : reageer aub en vertel de wereld dat het onmogelijk is om met twee volwassen mensen in mijn badkuip te zitten. Dichtbij elkaar zitten kan heel erotisch, spannend en fijn zijn...maar als je als twee rolmopsen in een bokaal zit, dan is het toch niet zo prettig meer. Oh, indien u het toch wil weten : ik ben een sloddervos en heb (ik geef het toe, bel de Anonieme Alkoliekers) op twee verschillende dagen twee verschillende cocktails gedronken en de glazen niet naar beneden gebracht. So what ? Sue me !

Waarom lagen er dan watjes met make-up in mijn vuilbak ?
BESCHULDIGING NUMMER 3 : ik had een minnares die zich eerst moest mooi maken voor mij en daarna alle make-up moest afhalen om zich weer lelijk te maken voor de buitenwereld
Ja, wat kon ik daar op zeggen ? Dat ik mij soms als vrouw verkleed ? Dat ik een Halloween feestje had gegeven en dat Dracula zijn bebloede lippen moest verzorgen ? Dat de kaboutertjes 's nachts feestjes hebben op mijn zolder ?
Of had ik toch maar beter de waarheid verteld, zoals echte mannen doen : dat een vriendin gevraagd had of ze haar make-up mocht weghalen want een hele dag aan de receptie zitten met een geplamuurd gezicht is ook geen pretje.
Trouwens, wat zoeken vrouwen eigenlijk in mijn vuilbak ? ...

Supermarkt der Liefde

Ik ben vorige week op zoek gegaan naar de vrouw van mijn leven. Ik had speciaal een dinsdagnamiddag vrij genomen, mijn beste kleren aangetrokken en was op stap gegaan. Om 13u00 stond ik al in hét rendez-vous punt bij uitstek : de Carrefour van Kraainem. Deze supermarkt staat bekend als een broeihaard van ongebluste lusten, van smeulende romantiek en rondvliegende hormonen.
Uit ervaring weet ik dat de mooiste vrouwen zich steeds bij de droge voeding of in de drankafdeling bevinden. Ik spoedde me dan ook door de rijen en het duurde niet lang of ik had ze gevonden : de vrouw van mijn leven. Een sympathiek meisje, achter in de twintig, reed met een halfvol karretje bij de droge voeding. Ik zag dat ze net een pak bloem had genomen en toen kreeg ik een briljante inval : ik reed als een gek door de gangetjes tot ik bij de zuivel kwam. Een pak melk later stond ik weer achter haar, ze was nog mooier dan tevoren. Ik bracht mijn karretje in positie, bekeek hoe ze zich bekoorlijk naar de kassa's begaf. Het was nu of nooit, het moment van de waarheid.

Ik vloog uit de startblokken en als een volleerde Michael Schumacher reed ik tegen haar karretje. Ik verontschuldigde me, keek haar in de ogen en zei : "ik zie dat u bloem hebt gekocht, en ik heb een liter melk. Zullen we pannenkoeken maken bij mij thuis ?"

Toen kwam haar man met een bak bier aangereden, en ik moest me uit de voeten maakte als de David Copperfield van de liefde. Opnieuw werd mijn hart gebroken.

En wat ik me dan afvraag : als ik al geen liefde kan vinden in een supermarkt, waar zal ik het dan wel vinden ?

Alone Again, Naturally

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in februari 2004

Ik had gedurende 2 jaar een LAT-relatie met R., een 11 jaar oudere vrouw. Ik vermeld even het leeftijdsverschil omdat dit één van de voornaamste redenen is waarom de relatie afgesprongen is. Ik had er helemaal geen problemen mee, maar zij dus wel.
Bijna elke ruzie begon met een litanie over waarom ik eigenlijk bij haar was, terwijl ik (volgens haar) toch zoveel jongere, knappere meisjes kon vinden. Keer op keer probeerde ik haar te overtuigen dat ik bij haar was omdat ik van haar hield, maar dan verweet ze me dat ik niet met haar wilde samenwonen.
Op dat vlak had ze wel gelijk, ik was (en ben) nog lang niet klaar om samen te gaan wonen. Of samenwonen nu per definitie een teken van liefde is, dat geloof ik niet. Ik vind kwaliteiten als wederzijds respect, vertrouwen en begrip minstens even belangrijk als de verplichting om samen te wonen.

Ik heb trouwens vroeger vier jaar samengewoond met een meisje, en uiteindelijk heeft het feit van al dan niet de hele tijd samen zijn, niet bijgedragen tot een hechtere band. Integendeel, ik denk dat we elkaar een beetje te vaak zagen, en daardoor op elkaar uitgekeken raakten.
Dus waarom is het met R. afgesprongen ? Misschien toch omdat ik te weinig van mezelf aan haar gaf ? Omdat ze me niet vertrouwde ? Omdat ze uitgekeken was op mij ? Of toch weer haar initiële verklaring : omdat ik te jong was voor haar (of zij te oud voor mij) ?

Ik heb haar gisteren opgebeld om meer klaarheid te krijgen. Maar verder dan wat verwijten naar elkanders kop te gooien, kwamen we niet. 2 goeie jaren, en op enkele weken tijd kan dat zo verzuren...

En wat ik me dan (voor de honderste keer) weer afvraag : als er op elk potje een dekseltje past, ben ik dan op zoek naar een dekseltje of naar een potje ?