Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in februari 2004
Ik had gedurende 2 jaar een LAT-relatie met R., een 11 jaar oudere vrouw. Ik vermeld even het leeftijdsverschil omdat dit één van de voornaamste redenen is waarom de relatie afgesprongen is. Ik had er helemaal geen problemen mee, maar zij dus wel.
Bijna elke ruzie begon met een litanie over waarom ik eigenlijk bij haar was, terwijl ik (volgens haar) toch zoveel jongere, knappere meisjes kon vinden. Keer op keer probeerde ik haar te overtuigen dat ik bij haar was omdat ik van haar hield, maar dan verweet ze me dat ik niet met haar wilde samenwonen.
Op dat vlak had ze wel gelijk, ik was (en ben) nog lang niet klaar om samen te gaan wonen. Of samenwonen nu per definitie een teken van liefde is, dat geloof ik niet. Ik vind kwaliteiten als wederzijds respect, vertrouwen en begrip minstens even belangrijk als de verplichting om samen te wonen.
Ik heb trouwens vroeger vier jaar samengewoond met een meisje, en uiteindelijk heeft het feit van al dan niet de hele tijd samen zijn, niet bijgedragen tot een hechtere band. Integendeel, ik denk dat we elkaar een beetje te vaak zagen, en daardoor op elkaar uitgekeken raakten.
Dus waarom is het met R. afgesprongen ? Misschien toch omdat ik te weinig van mezelf aan haar gaf ? Omdat ze me niet vertrouwde ? Omdat ze uitgekeken was op mij ? Of toch weer haar initiële verklaring : omdat ik te jong was voor haar (of zij te oud voor mij) ?
Ik heb haar gisteren opgebeld om meer klaarheid te krijgen. Maar verder dan wat verwijten naar elkanders kop te gooien, kwamen we niet. 2 goeie jaren, en op enkele weken tijd kan dat zo verzuren...
En wat ik me dan (voor de honderste keer) weer afvraag : als er op elk potje een dekseltje past, ben ik dan op zoek naar een dekseltje of naar een potje ?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten