De Drie Dromen van de Mandarijn

Vorige week woensdag zijn we naar de tentoonstelling "De Drie Dromen van de Mandarijn" gegaan in het kader van Europalia: China. Het was een prachtige tentoonstelling maar ik raad je aan een catalogus te kopen of een rondleiding te organiseren, want anders mis je een heleboel achtergrondinformatie. Wij hadden een Nederlandse gids die erg leuke anekdotes vertelde over het leven aan het hof.

De tentoonstelling schetst een beeld van het leven van Mandarijnen en literaten van uit begin van onze tijdsrekening tot de jaren 1800. De schatten die voor deze gelegenheid door de Capital Museum van Bejing werden uitgeleend, zijn prachtig.
Je hebt nog 14 februari 2010 de tijd om deze tentoonstelling te bezoeken

Een Experiment

Ik heb mijn ringvinger serieus geplet. Buiten veel bloed, een interne bloeding en een gekneusd kootje is het verder ook erg vervelend. Want ik kan niet meer typen en sommige handeling zijn erg pijnlijk. Maar 'gelukkig' is het maar mijn linkerhand, en ben ik rechtshandig. Toch heeft het me aan het denken gezet. Wat als ik plots het gebruik van mijn rechterhand zou verliezen. Hoe sterk zou dat mijn leven beïnvloeden?

Tijd dus voor een experiment: probeer eens een hele dag alle handelingen uit te voeren met je andere hand. Dus als je normaal je tanden poets met je rechterhand, probeer het eens met je linkerhand, etc... En schrijf dan je belevenissen even hieronder. Welke handeling gingen helemaal niet (schrijven, knippen, en dergelijke zijn waarschijnlijk voor de 'hand' liggend). Hoelang heb je het volgehouden? Heeft je omgeving iets gemerkt? Ik ben benieuwd, mijn liefste proefkonijntjes.

Rockband: The Beatles

Ik heb nu al een tijdje een Playstation 3 (PS3) en tot nu toe werd hij "alleen" maar gebruikt om adventure spelletjes te spelen en Blu-Ray schijfjes af te spelen. Toen in november 2009 echter de volledige Beatles backcatalogue geremasterd werd en voor een echt "oorgasme", was de tijd rijp om The Beatles ook op PS3 binnen te halen.

Harmonix is er namelijk in geslaagd om de bekende "Guitar Hero" of "Rockband" franchise nieuw leven in te blazen met het uitbrengen van Rockband: The Beatles, een schitterend 'spel' waarbij je de plaats kan innemen van John, Paul, George of Ringo.

Ik ga het hier niet hebben over de technische (lees: muzikale) aspecten van het spel omdat echte muziekkenners daar meer over te vertellen hebben (Robin: hierbij een uitnodiging voor een avondje Rockbanden LOL). Maar over het speelplezier kan ik wel uitvoerig berichten. Laat ik het zo stellen: als je een Beatles fan bent, dan is dit het beste spel ooit. Eindelijk kan je (als je "realistic mode" speelt) temidden van 15.000 Japanse fans songs spelen zoals Paperback Writer of Ticket to Ride. Het oorverdovend geschreeuw van de beatlemania kan gelukkig ook uitgeschakeld worden, zodat de buren ook wat nachtrust kunnen krijgen.

Sommige vrienden die over de vloer komen, vragen me wel of je met dit spel muziek kan leren. Voor de zangpartijen zeker, want ik merk dat mijn afschuwelijke zangstem al héél wat aanvaardbaarder klinkt. Over het gitaarspelen kan ik niet oordelen (ik speel zelf in het echt geen gitaar) maar in de moeilijke niveau's speel je wel de échte fretten. Na een paar weken oefenen kan ik tenminste mijn vingers al plaatsen als een gitaarvirtuoos.

Maar waar je écht iets leert van dit spel, is in de drumpartijen. Om de hoogste niveaus goed af te werken MOET je drummen zoals een echte drummer. Zonder ritme, zonder timing kom je er helemaal niet. Het klinkt natuurlijk niet als je op een plastic drumstel zit te drummen, maar als je de koptelefoon opzet en alleen maar naar de muziek luistert en naar het scherm kijkt, dan lijkt het echt alsof Ringo Starr terug is. "I've got blisters on my fingers", schreeuwt hij aan het einde van Helter Skelter.

Henin is BACK!

Het begin van de 21ste eeuw lijkt wel het decennium van de comebacks geweest te zijn. "Oude" rockbands die al lang vergeten waren, keerden plots terug. The Scabs, AC/DC, K's Choice, nu zelfs The Scene. Ook op sportief vlak komen de "oudjes" weer even meespelen: Henin, Clijsters, zelfs Martina Hingis denkt aan een re-hercomeback opnieuw nog een keer andermaal.

Wat is die fascinatie toch om alles nog een keertje te doen? Is het in het geval van muziekgroepen puur om het geld te doen? Een graantje meepikken van de grote reüniekoorts? Of willen ze echt een nieuw en jong publiek aanspreken? Echt lukken doet dat vooralsnog niet, want op concerten van The Scabs zie ik weinig tieners rondlopen. Ook bij AC/DC waren er naar het schijnt vooral veertigers met een hangbuikje (die toch nog in hun "Highway to Hell" T-shirts leken te passen).

Voor sporters ligt het misschien anders. Die kunnen natuurlijk niet tot hun 90ste aan de top blijven (in tegenstelling tot oude knarren zoals het bejaardentehuis van The Buena Vista Social Club of The Rolling Stones). Waarmee ik geen kritiek wil geven op bejaardentehuizen, laat dat duidelijk zijn!
Sporters hebben nu eenmaal een beperkte houdbaarheidsdatum. Kijk bijvoorbeeld naar Fredje Deburghgraeve die ooit Goud won in Atlanta en nu op 36-jarige leeftijd reclame moet maken voor één of andere anti-cholesteroldrankje.

Eigenlijk is het wel lovenswaardig, om terug naar de top te proberen te gaan (of kruipen). Vooral als ze het beter doen dan de nieuwe lichting. Dan pas besef je hoe goed die oude garde wel was.

Schrijfster gezocht voor een experiment

Een tijdje geleden hoorde ik praten over een schrijversexperiment: er werd beweerd dat een man en een vrouw nooit samen een verhaal kunnen schrijven, omdat ze op een volledig andere manier denken. Na 10 à 12 verhaalwendingen zou het verhaal gewoon stokken en kapot gaan, omdat de man het verhaal in een volledig andere richting zou willen duwen dan de vrouw.

Ik vind dat een heel intrigerende gedachte, en wil dus alle vrouwelijke schrijfsters oproepen om mij het begin van een verhaal te sturen (ongeveer 20 regels) waarop ik dan verder borduur en het verhaal dan weer terug geef aan de schrijfster etc etc.

Wie wil het proberen? stuur me maar een mailtje met een titel en de eerste 20 regels van je verhaal naar : fvdbsafe@yahoo.co.uk

Ik kijk er naar uit!

Goths en Metalfreaks niet welkom!

Ik las onlangs een interessant artikel in De Standaard over subculturen op de werkvloer. Met 'subculturen' bedoelde deze krant al wie tot een jongerencultuur behoorde die niet mainstream is. Metalheads, Goths, Skaters, noem maar op. En wat blijkt? Deze personen zijn meestal niet welkom op de werkvloer, en doen er alles aan om hun levensstijl te verbergen voor hun collega's.

Ik heb eens rondgekeken in mijn firma en het klopt inderdaad dat er heel weinig subculturen aangeworven worden. Collega's met piercings, tattoos en andere (uiterlijke) kenmerken van een subcultuur zijn er niet. Maar waar zijn die dan wel? Werkloos? Arbeider? Of leven ze echt zoals vampieren alleen maar 's nachts?

Natuurlijk zie je niet alles, piercings kunnen verborgen worden, tattoos staan misschien op discrete plaatsen, neusringen kunnen uitgedaan worden bij het betreden van de werkvloer. En toch vind ik het jammer. De meeste personen in mijn firma komen zelden of nooit in visueel contact met een klant. Wat kan mij het dan schelen dat ze een kapsel zoals Robert Smith van The Cure hebben? Dat betekent toch niet dat ze slechter werk leveren?

Dus hierbij een oproep naar onze managers: overwin jullie angst, en neem eens een getattoeëerde medemens in dienst.

Krantenkoppen schreeuwen om aandacht

Ik maak me de laatste tijd vaak druk over de schreeuwende krantenkoppen op internetsites. Het lijkt wel alsof de krantentitels eerder een lokmiddel zijn om lezers aan te sporen op de link te klikken. Nu ga je misschien zeggen dat dit altijd zo geweest is (en je hebt gelijk) maar de laatste tijd zijn het vaker leugenachtige en misleidende titels.

Enkele voorbeelden? Een paar dagen geleden stond er ergens "Michael Jackson vindt Hitler een genie". Als je zoiets leest, dan begin je dadelijk te denken dat Wacko Jacko nog gekker was dan je al dacht. Maar na lezen van het artikel, is het enige wat Michael zei, dat Hitler een geniaal redenaar was. Geef nu eerlijk toe, er zullen hier op de aarde wel niet veel mensen rondlopen die het niet volmondig eens zijn met de stelling dat Hitler inderdaad een uitstekend redenaar was. Maar nergens staat dat Jackson Hitler plots een genie vond. Kijk, zo een krantentitel is voor mij een leugen.

Een andere titel was "Natalia trouwt in Vorst Nationaal". Heel Vlaanderen klikte blijkbaar als een gek op de titel, om alleen maar vast te stellen dat er tijdens een Natalia-show in Vorst Nationaal een man op zijn knieën ging om zijn vriendin (NIET Natalia) te vragen om te trouwen. Da's dus wel heel wat anders dan een titel die suggereert dat Natalia in het huwelijksbootje stapt.

Journalisten klagen vaak dat ze door het publiek aanzien worden als aasgieren. Nu weten ze hopelijk waarom.