Ik las onlangs een interessant artikel in De Standaard over subculturen op de werkvloer. Met 'subculturen' bedoelde deze krant al wie tot een jongerencultuur behoorde die niet mainstream is. Metalheads, Goths, Skaters, noem maar op. En wat blijkt? Deze personen zijn meestal niet welkom op de werkvloer, en doen er alles aan om hun levensstijl te verbergen voor hun collega's.
Ik heb eens rondgekeken in mijn firma en het klopt inderdaad dat er heel weinig subculturen aangeworven worden. Collega's met piercings, tattoos en andere (uiterlijke) kenmerken van een subcultuur zijn er niet. Maar waar zijn die dan wel? Werkloos? Arbeider? Of leven ze echt zoals vampieren alleen maar 's nachts?
Natuurlijk zie je niet alles, piercings kunnen verborgen worden, tattoos staan misschien op discrete plaatsen, neusringen kunnen uitgedaan worden bij het betreden van de werkvloer. En toch vind ik het jammer. De meeste personen in mijn firma komen zelden of nooit in visueel contact met een klant. Wat kan mij het dan schelen dat ze een kapsel zoals Robert Smith van The Cure hebben? Dat betekent toch niet dat ze slechter werk leveren?
Dus hierbij een oproep naar onze managers: overwin jullie angst, en neem eens een getattoeëerde medemens in dienst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten