Ik ben vorige week op zoek gegaan naar de vrouw van mijn leven. Ik had speciaal een dinsdagnamiddag vrij genomen, mijn beste kleren aangetrokken en was op stap gegaan. Om 13u00 stond ik al in hét rendez-vous punt bij uitstek : de Carrefour van Kraainem. Deze supermarkt staat bekend als een broeihaard van ongebluste lusten, van smeulende romantiek en rondvliegende hormonen.
Uit ervaring weet ik dat de mooiste vrouwen zich steeds bij de droge voeding of in de drankafdeling bevinden. Ik spoedde me dan ook door de rijen en het duurde niet lang of ik had ze gevonden : de vrouw van mijn leven. Een sympathiek meisje, achter in de twintig, reed met een halfvol karretje bij de droge voeding. Ik zag dat ze net een pak bloem had genomen en toen kreeg ik een briljante inval : ik reed als een gek door de gangetjes tot ik bij de zuivel kwam. Een pak melk later stond ik weer achter haar, ze was nog mooier dan tevoren. Ik bracht mijn karretje in positie, bekeek hoe ze zich bekoorlijk naar de kassa's begaf. Het was nu of nooit, het moment van de waarheid.
Ik vloog uit de startblokken en als een volleerde Michael Schumacher reed ik tegen haar karretje. Ik verontschuldigde me, keek haar in de ogen en zei : "ik zie dat u bloem hebt gekocht, en ik heb een liter melk. Zullen we pannenkoeken maken bij mij thuis ?"
Toen kwam haar man met een bak bier aangereden, en ik moest me uit de voeten maakte als de David Copperfield van de liefde. Opnieuw werd mijn hart gebroken.
En wat ik me dan afvraag : als ik al geen liefde kan vinden in een supermarkt, waar zal ik het dan wel vinden ?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten